Streszczenia i opracowania lektur szkolnych klp klp.pl

Józio wobec formy - charakterystyka postaci

Józia Kowalskiego, głównego bohatera i zarazem narratora Gombrowiczowskiej Ferdydurke, poznajemy już od pierwszych stron powieści. Dowiadujemy się o nim wówczas wielu ważnych rzeczy, bowiem trzydziestoletni Józio przerażony tym, że ciągle czuje się jak „niewypierzony chłystek”, robi bilans swojego życia. Leżąc w łóżku, w swoim warszawskim mieszkaniu, rozmyśla o tym, co udało mu się dotychczas osiągnąć – ocenia... więcej





Miętus - charakterystyka

Miętus to jedna z ważniejszych postaci Ferdydurke. Poznajemy go, kiedy cofnięty w latach Józio trafia do szkoły zaprowadzony tam przez profesora Pimkę. Miętalski, bo tak brzmi jego nazwisko, jest kilkunastoletnim uczniem gimnazjum, a Miętus to klasowe przezwisko.

Początkowo Miętus jawi się czytelnikom jako zdecydowany zwolennik walki z niewinnością. Gwałtownie sprzeciwia się roli, jaką chce spełniać szkoła. To właśnie on wypisał... więcej



Profesor Pimko - charakterystyka

Profesor Pimko posiada wszystkie cechy typowe dla klasycznego belfra reprezentującego konserwatywny pogląd na system oświaty. Praca, czyli bycie wizytatorem powołanym do kontroli stanu edukacji i wychowania w gimnazjach zapewnia mu możliwość realizowania się jako autorytet.

Narrator przedstawił wygląd zewnętrzny Pimki opisując jego spotkanie z Józiem: „We drzwiach ukazuje się T. Pimko, doktor i profesor, a właściwie nauczyciel,... więcej





Bladaczka

Nauczyciel języka polskiego w szkole dyrektora Piórkowskiego, zwany Bladaczką „od szczególnie niezdrowej i ziemistej cery”. „Ciało wyblakłe i smutne” (ciało pedagogiczne, oczywiście) swoją lekcję rozpoczyna od „kwaśnego uśmiechu”, później jest jeszcze gorzej. Nie umie zapanować nad klasą, która jest niesłychanie hałaśliwa, kiedy chce zapytać któregoś z uczniów oni albo chcą wyjść do toalety, albo... więcej



Pylaszkiewicz (Syfon)

Pylaszczkiewicz, zwany przez kolegów Syfonem, to największy w klasie kujon i pupil wszystkich wykładowców. Zawsze przygotowany do lekcji, pilny i zdyscyplinowany Syfon staje na czele klasowych obrońców niewinności. W pełni zgadza się z infantylizującą młodzież rolą szkoły i akceptuje stosowane przez pedagogów metody wychowawcze. Jako przywódca „chłopiąt” opowiada się po stronie cnoty i młodzieńczych ideałów. Do swoich kolegów... więcej



Kopyrda

Kopyrda to klasowy kolega Józia, choć tak naprawdę trudno powiedzieć, że Kopyrda koleguje się z kimkolwiek – zawsze zdystansowany wobec tego, co się dzieje, stoi na uboczu i nie włącza się w toczone spory. Józiowi wydaje się jedynym „normalnym” uczniem w klasie:
Wtem Kopyrda, ów opalony, w spodniach flanelowych, co to na podwórku uśmiechnął się z wyższością, gdy padło słowo „pensjonarka", nasunął się memu...
więcej





Młodziakowie - charakterystyka rodziny

Młodziakowie to trzyosobowa mieszczańska rodzina, której postępowanie i zasady są przykładem „fałszywej formy”.

Głową rodziny jest Wiktor Młodziak, inżynier-konstruktor i urbanista. Ten pozbawiony przesądów pacyfista nauki pobierał w Paryżu:
„Europejczyk, inżynier i uświadomiony urbanista, który kształcił się w Paryżu i stamtąd przywiózł dryg europejski, czarniawy, w ubraniu — swobodny, w bucikach żółtych,...
więcej



Zuta Młodziakówna

Córka Młodziaków, „nowoczesna pensjonarka”, jej symbolem i zarazem symbolem przemian obyczajowych i swobody, które Zuta wcieliła w swe życie, jest w powieści „łydka”. Tak Zutę opisuje Józio:
Lat szesnaście, sveater, spódnica, gumiane sportowe pół-buciki, wysportowana, swobodna, gładka, gibka, giętka i bezczelna! Na jej widok struchlałem w duchu i na twarzy. Zrozumiałem na pierwszy rzut oka, że oto – zjawisko...
więcej



Hurleccy

Hurleccy, rodzina ziemiańska, właściciele majątku Bolimów, okazują się dalekimi krewnymi Józia – bardzo dalekimi skoro ciotka Hurlecka określa to pokrewieństwo słowami:
moja matka była cioteczną siostra ciotki ciotki twej matki
. Rodzina Hurleckich to wspomniana ciotka Hurlecka z domu Lin, wuj Konstanty (zwany przez żonę Kociem) i ich dzieci: Zygmunt i Zosia. Wuj Konstanty to „bywały w świecie obywatel ziemski” o „bardzo... więcej





Walek - charakterystyka postaci

To lokajczyk służący w bolimowskim majątku Hurleckich, który „parobkiem był wymarzonym”. Nie ma nazwiska, nie umie czytać ani pisać.

Jego wygląd zewnętrzny jest dowodem przeciętności, zwyczajności, naturalności, braku ogłady:
„nie więcej niż osiemnaście, duży ni mały, nie brzydki i nie przystojny - włosy miał jasne, ale blondynem nie był. Uwijał się i obsługiwał boso, z serwetką przewieszoną przez lewe...
więcej



Filidor, Filibert - opis postaci

Filidor
Profesor Syntetologii uniwersytetu w Leydzie, działał w
„patetycznym duchu Wyższej Syntezy głównie za pomocą dodawania + nieskończoność, w wypadkach nagłych także za pomocą mnożenia przez 4- nieskończoność. Był to mężczyzna dobrego wzrostu, niezłej tuszy, z rozwianą brodą i twarzą proroka w okularach”.
Bierze udział w niezwykłym pojedynku filozofów ze swym ideowym przeciwieństwem – anty-Filidorem,... więcej



Plan losów Józia

1. Sen trzydziestoletniego Józia, przenoszący go w czasy dzieciństwa.
2. Przebudzenie, spotkanie własnego sobowtóra.
3. Pojawienie się profesora Pimko w pokoju bohatera.
4. Józio zmieniony w chłopca.
5. Zapisanie przez belfra do szkoły.
6. Zetknięcie z uczniami i wrażenie snu na jawie.
7. Dziwny sposób prowadzenia lekcji przez nauczycieli i dziwne zachowania uczniów.
8. Pojedynek Miętusa z Syfonem na miny.
9. Zamieszkanie u państwa Młodziaków.
10. Stopniowa... więcej





„Ferdydurke” – sposób przedstawienia bohaterów

Nowatorskość Ferdydurke objawia się również w sposobie kreowania bohaterów. Gombrowicz zbudował postaci powieści tak, że są oni nosicielami pewnych cech, aktualnie analizowanych form, mają określone „gęby”. Nie dysponują pełnowymiarową osobowością. Są jedynie szkicami bohaterów literackich (nie zasługują w pełni na to miano). Czytelnik nie otrzymuje informacji o ich rodowodzie czy przeszłości. Nawet główny bohater... więcej