Streszczenia i opracowania lektur szkolnych klp klp.pl ☰
Poeta dwóch epok literackich: Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego.

Na dorobek jego twórczości składają się zaledwie cztery tomiki:
  • ”Sad rozstajny” (1912)
  • „Łąka” (1920)
  • „Napój ciernisty” (1936)
  • „Dziejba leśna” (1938) – wydany pośmiertnie
Dzisiaj Bolesław Leśmian stawiany jest w rzędzie tak wielkich poetów naszych czasów, jak T.S. Eliot czy Rainer Maria Rilke, w Dwudziestoleciu jednak nie doceniano jego twórczości. Debiutował w Młodej Polsce i widziano w nim również epigona (naśladowcę i propagatora nieaktualnych idei) tej epoki. Prawdziwe zainteresowanie poezją Leśmiana zaczyna się dopiero na początku lat trzydziestych, a jego oryginalność została dostrzeżona, i wyróżniona członkostwem Polskiej Akademii Literatury, dopiero pod koniec życia poety.

O Leśmianie Piotr Kuncewicz w Agonii i Nadziei Literatury Polskiej napisał:
(...) ostatni (w dwudziestoleciu) poeta miary już w skali światowej największej... Leśmian to także geniusz języka. Posługiwał się nim swobodnie, tworzył liczne neologizmy. Był zresztą człowiekiem wielkiej kultury kojarząc wątki polskie z indyjskimi, łącząc stare filozofie ze współczesnym sceptycyzmem. Jak się zdaje, ciągle jeszcze nie doceniamy jego prawdziwej wielkości. To jeden z tych, którzy wzrastają z latami. I takich poetów rosnących w czasie miała poezja dwudziestolecia może aż kilkunastu. To bardzo, bardzo wiele.




Mapa serwisu: