Hades, syn Kronosa i Rei, rządził krainą zmarłych. Mieszkał w podziemnym zamku wraz z żoną, Persefoną, którą uprowadził z powierzchni ziemi. Mimo że był bogiem potężnym, rzadko uczestniczył w życiu innych bóstw na Olimpie i był postacią otoczoną aurą tajemniczości. Ludzie obawiali się go, ale jednocześnie okazywali szacunek. W zależności od decyzji sądu, dusze zmarłych mogły trafić do mrocznego Tartaru lub na błogosławioną Wyspę Błogosławionych, gdzie panowała wieczna wiosna i radość.
Kontekst literacki:
Ta wizja zaświatów jest podobna do wizji Sokratesa. W "Państwie" opisuje historię człowieka, który doświadczył śmierci klinicznej i zaobserwował sąd ostateczny w zaświatach. Sędziowie rozdzielali duchy na sprawiedliwych i niesprawiedliwych, przypisując im odpowiednie miejsca w zależności od ich ziemskich uczynków.
Nawiązania (literatura):
- „Boska komedia” - w tym utworze Dante przedstawił piekło składające się z 9 kręgów, czyściec z 9 kręgów i niebo z 9 sfer. Ludzkie dusze trafiały w odpowiednie miejsce w zależności od tego, jakimi ludźmi byli za życia;
- „Apokalipsa świętego Jana” – w utworze Piekło jest ukazane jako miejsce, gdzie w dniu Sądu Ostatecznego trafią grzesznicy, a także diabeł;
- „Co myśli Pan Cogito o piekle” Zbigniew Herbert – utwór nawiązuje do wizji piekła Dantego, jednak według Herberta przebywają w nim artyści, którzy swoją twórczością tworzą nierealną rzeczywistość. Autor za pomocą swojego dzieła nawiązywał do twórców tworzących w epoce PRL na zlecenie komunistów;