klp.plŻeromski dbał, by jego powieści i opowiadania były autentyczne i wiarygodne historycznie. Misternie opisywał sceny batalistyczne, ale nie oznacza to, że po macoszemu traktował kreacje swoich bohaterów. Ich psychiki malował również z wszelkimi detalami.
Język twórczości Żeromskiego jest rytmiczny, z licznymi hiperbolami, intensyfikacją, podkreślaniem ważnych wydarzeń i scen. Staje się on przez to podobny do stylu barokowego. Jest również niezwykle liryczny, podobny do impresjonistycznego malarstwa, zwłaszcza w opisach przyrody i jej piękna. Zauważyć również należy nowatorski dla tego okresu sposób opisu scen erotycznych – w rysowanym przez autora erotyzmie jest siła, magnetyzm, naturalność.
Stefan Żeromski zaliczany jest do najważniejszych pisarzy tworzących w dwudziestoleciu międzywojennym. Uważany za patriotę i moralny autorytet, w całej swej twórczości stwarzał wzorce bohaterów.
Inne ważne dzieła Żeromskiego
- Opowiadania (1895) – Zapomnienie, Doktor Piotr, Cokolwiek się zdarzy, Zmierzch, Siłaczka, Oko za oko,
- Rozdziobią nas kruki, wrony
- Promień (1897)
- Syzyfowe prace (1897)
- Utowry powieściowe (1898)
- Ludzie bezdomni (1899)
- Popioły (1904)
- Aryman mści się (1904)
- Powieść o Udałym Walgierzu (1905)
- Echa leśne (1905)
- Sen o szpadzie (1905)
- Nagi bruk (1906)
- Nokturn (1907)
- Słowo o bandosie (1908)
- Duma o hetmanie (1908)
- Róża (1909)
- Sułkowski(1910)
- Wierna rzeka (1912)
- Uroda życia (1912)
- Walka z szatanem (1916 – 19)
- Przedwiośnie (1924)
strona: - 1 - - 2 -
Autor: 