Juliusz Verne - biografia

Jules Gabriel Verne przyszedł na świat 8 lutego 1828 roku w portowym bretońskim mieście Nantes. Jego ojciec – Pierre prowadził kancelarię adwokacką, zaś matka Sophie Allotte de la Fuÿe pochodziła z bogatej rodziny armatorów. Od początku pasją przyszłego pisarza było morze. Słuchał wielu opowieści o morskich przygodach i sam pragnął żeglować. W wieku jedenastu lat zaciągnął się na statek jako chłopak okrętowy, jednak ojciec dogonił szkuner „Coralie” i odwiódł syna od wypłynięcia w morze.

Juliusz miał przejąć kancelarię adwokacką, dlatego rozpoczął i kontynuował w Paryżu studia prawnicze. Tam też w 1848 roku obserwował krwawy przebieg Wiosny Ludów. Oprócz nauki czas poświęcał na życie kulturalne i towarzyskie. Dzięki wujowi - Françoisowi de la Celle de Chateaubourg poznał znakomitości ówczesnej Francji (V. Hugo, A. Dumas - ojciec). Po studiach nie powrócił od razu do Nantes, do kancelarii ojca, poświęcał się twórczości literackiej. W 1850 roku odbyła się premiera jego sztuki - „Przełamane słomki”. Ojcu nie podobała się pisarska kariera syna i przestał przesyłać mu pieniądze, dlatego Verne rozpoczął pracę jako kopista w kancelarii adwokata Gamarda. Nocą pisał opowiadania, które ukazywały się w piśmie „Muzeum Rodzinnym”. Wówczas zaczął interesować się nowoczesnymi osiągnięciami naukowymi oraz podróżami i odkryciami geograficznymi. Przyjaźnił się z obieżyświatami, podróżnikami, budowniczym balonów, którzy stali się pierwowzorami jego późniejszych bohaterów. Podjął pracę jako sekretarz w Teatrze Lirycznym.

W 1857 roku Verne wyszedł za majętną wdowę z dwójką dzieci Honorinę Annę Hebée Morel, z którą zamieszkał w Paryżu. Za namową szwagra wykupił udział w kantorze giełdowym. Wciąż publikował, głównie sztuki dla teatru wystawiane przede wszystkim w Paryżu. Odbył podróż do Anglii, Szkocji i Skandynawii. Przełomem w jego życiu było poznanie wydawcy Pierra Julesa Hetzla, który w 1863 roku wydał pierwszą „powieść o nauce” Verneʼa „Pięć tygodni w balonie”. Okazała się ona bestsellerem. Kolejne książki autor poprzedzał wnikliwymi lekturami, konsultacjami, dyskusjami naukowymi. Został w ten sposób prekursorem fantastyki naukowej. W 1864 roku ukazała się „Podróż do wnętrza Ziemi”, potem „Przygody kapitana Hatterasa” oraz pierwsza część dylogii – „Z Ziemi na Księżyc” (drugą część „Wokół Księżyca” wydano w roku 1870).

Pisarz przeniósł się z Paryża do małej rybackiej wioski Le Crotoy nad Zatoką Sommy. Wiele czasu poświęcał na pisanie i podróże swym jachtem, który na cześć syna nazwał „Saint Michel”. Wówczas powstała powieść „Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi” (1869-1870). jako druga część trylogii (pierwsza część to „Dzieci kapitana Granta” a ostatnia „Tajemnicza wyspa”. W 1867 roku odbył z bratem Paulem podróż do Ameryki na statku „Great Eastern”. W 1877 roku został właścicielem parowca, który nazwał „Saint Michel III”. Na jego pokładzie odbył wiele podróży, z których najsławniejsza miała miejsce w 1884 roku (odwiedził m. in. Lizbonę, Gibraltar, Oran, Rzym i Wenecję). Rok później sprzedał statek, a w 1886 roku został postrzelony przez swego bratanka, co było przyczyną jego inwalidztwa.

  Dowiedz się więcej