klp.plW tych latach Stanisław Wyspiański był u szczytu możliwości twórczych – zarówno plastycznych, jak i dramaturgicznych. Niestety, postępująca nieuleczalna choroba powodowała, że stopniowo opuszczały go siły fizyczne. Pomimo tego ukończył pracę nad „Skałką”, utworem dopełniającym „Bolesława Śmiałego”, dokonał parafrazy „Cyda” Corneille’a i napisał „Powrót Odysa”. Ukończył również tragedię opartą na wydarzeniach współczesnych, „Sędziów” i zasiadł do pisania swego ostatniego, nieukończonego dzieła – „Zygmunta Augusta”. Stan jego zdrowia pogorszył się tak bardzo, że nie mógł utrzymać ołówka w dłoni. W 1905 roku, będąc u kresu sił, przedstawił swoją kandydaturę na stanowisko dyrektora krakowskiego Teatru Miejskiego, planując odnowienie i wzbogacenie repertuaru. W konkursie jednak przegrał, a władze miasta powierzyły kierownictwo Ludwikowi Solskiemu.
Od września 1906 roku Stanisław Wyspiański przebywał w Węgrzcach pod Krakowem, nie rezygnując z pracy twórczej i starając się utrzymać kontakt z życiem kulturalnym Polski. W stanie krytycznym został przewieziony do krakowskiej kliniki, gdzie zmarł 28 listopada 1907 roku. Pogrzeb artysty stał się manifestacją narodową. Pochowany został na Skałce, w grobach zasłużonych. W 1982 roku odsłonięto w Krakowie pomnik Wyspiańskiego, zaprojektowany przez M. Koniecznego, a w 1983 przy ulicy Kanoniczej 9 otwarto muzeum twórcy.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -
Autor: 