Stanisław Wyspiański - biografia

Stanisław Wyspiański (dramatopisarz, poeta, malarz, reformator teatralny) urodził się 15 stycznia 1869 roku w Krakowie, przy ulicy Krupniczej. Był synem rzeźbiarza, Franciszka Wyspiańskiego i Marii z Rogowskich. W wieku zaledwie siedmiu lat stracił matkę. Początkowo małym Stasiem zaopiekował się ojciec, borykający się z problemami alkoholowymi. W 1880 roku chłopiec został oddany pod opiekę wujostwa – Kazimierza Stankiewicza i Joanny z Rogowskich.

W 1879 roku rozpoczął naukę w „szkole ćwiczeń”, działającej przy seminarium nauczycielskim, a od 1879 uczęszczał do Gimnazjum Świętej Anny (Nowodworskiego). Już wówczas przejawiał zainteresowania artystyczne, pasjonował się teatrem i malarstwem, historią oraz grecko-rzymskim antykiem. W gimnazjum zapisał się do Szkoły Sztuk Pięknych jako tak zwany uczeń nadzwyczajny. W lipcu 1887 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Rozpoczął studia na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, kontynuując jednocześnie naukę w Szkole Sztuk Pięknych.



W Szkole Sztuk Pięknych młodym Wyspiańskim zainteresował się Jan Matejko i zaproponował mu współpracę nad polichromią Kościoła Mariackiego. W listopadzie 1889 roku objął kierownictwo przedsięwzięcia. W lutym 1890 prace restauracyjne zakończono, a utalentowany student skorzystał z rady Tadeusza Stryjeńskiego i udał się w pierwszą podróż zagraniczną – przez Wiedeń, północne Włochy oraz Szwajcarię dotarł do Francji. Pobyt w Monachium, gdzie oglądał dramaty muzyczne Wagnera, Webera, Verdiego oraz sztuki Szekspira, rozbudził jego zainteresowanie teatrem.



Ogromny wpływ na podjęcie prób własnej twórczości w dziedzinie dramatu miały dzieła Wagnera. Po powrocie do Krakowa Wyspiański stał się stałym bywalcem teatrów, rozwijając swoją pasję. Uczestniczył w gościnnych występach Heleny Modrzejewskiej na scenie krakowskiego teatru pod dyrekcją Gliksona. Wkrótce ponownie opuścił rodzinne miasto i korzystając ze stypendium, wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował studia w Academie Colarrosi, prowadził własną praktykę malarską i namiętnie uczęszczał na przedstawienia teatralne. Pobyt za granicą wpłynął decydująco na ukształtowanie się indywidualności twórczej przyszłego dramatopisarza. Liczne podróże w latach 1890 – 1894, odbywane w dużej mierze dla uzupełnienia studiów malarskich, umożliwiły mu zapoznanie się z najnowszymi prądami i kierunkami artystycznymi.





strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 - 

  Dowiedz się więcej