Ale tu wieś spokojna. –
Niech na całym świecie wojna,
Byle polska wieś zaciszna,
Byle polska wieś spokojna. [Dziennikarz; akt I, scena 1]
Pon się boją we wsi ruchu.
Pon nos obśmiwajom w duchu. –
A jak my, to my się rwiemy
Ino do jakiej bijacki.
Z takich, jak my, był Głowacki.
A, jak myślę, ze panowie
Duza by już mogli mieć,
Ino oni nie chcom chcieć! [Czepiec, akt I, scena 1]
Oni się tam gniotą, tłoczą
I ni stąd, ni zowąd naraz
Trzask, prask, biją się po pysku;
To nie dla was. [Radczyni, akt I, scena 3]
Wyście sobie, a my sobie.
Każden sobie rzepkę skrobie. [Radczyni, akt I, scena 4]
Sami swoi, polska szopa.
I ja z chłopa, i wy z chłopa. [Ksiądz, akt I, scena 8]
Myśmy takie samouki;
Kochałem się po różnemu,
A ciebie chcę po swojemu,
Po naszemu. [Pan Młody, akt I, scena 9]
No, to tak, jak w kieszeni; -
Pan dzisiaj w kolorach się mieni;
Pan to przecie jutro zruci - ? [Żyd, akt I, scena 17]
One mnie się wydają przeciętne.
Kocham te z Botticellego,
Lecz nie chce zapychać niemi
Każdej piędzi naszej ziemi. [Pan Młody, akt I, scena 17]
Tak to czuję, tak to słyszę:
I ten spokój, i tę ciszę,
Sady, strzechy, łąki, gaje,
Orki, żniwa, słoty, maje.
Żyłem dotąd w takiej cieśni,
pośród murów szarej pleśni:
wszystko było szare, stare,
a tu naraz wszystko młode,
znalazłem żywą urodę,
więc wdecham to życie młode;
teraz patrzę się i patrzę
w ten lud krasy, kolorowy,
taki rześki, taki zdrowy –
choćby szorstki, choć surowy.
Wszystko dawne coraz bladsze,
Ja to czuję, ja to słyszę,
Kiedyś wszystko to napiszę;
Teraz tak w powietrzu wiszę
W tej urodzie, w tym weselu;
Lecę, jak mnie konie niosą –
Od miesiąca chodzę boso,
Od razu się czuję zdrowo,
Chadzam boso, z gołą głową;
Pod spód więcej nic nie wdziewam,
Od razu się lepiej miewam. [Pan Młody, akt I, scena 19]
My jesteśmy jak przeklęci,
Że nas mara, dziwo nęci,
Wytwór tęsknej wyobraźni
Serce bierze, zmysły draźni;
strona: - 1 - - 2 - - 3 -