Miejsce akcji Ani z Zielonego Wzgórza - szczegółowy opis

Aleja Zakochanych

Ania wymyśliła tę nazwę już po kilkutygodniowym pobycie na Zielonym Wzgórzu. Zaczynała się za sadem Zielonego Wzgórza i wiła się poprzez las tak daleko, jak sięgała posiadłość Cuthbertów. Była to droga, którą zwykle chodziły krowy udające się na pastwiska i którędy zimową porą zwożono drzewo do kuchni. Ania wraz z Dianą przemierzały ją chodząc na skróty do szkoły.

Dolina Fiołków

- maleńka, zielona kotlinka w cieniu wielkiego lasu pana Bella.

Ścieżka Brzóz

Była to wąska ścieżka, wijąca się wokół pagórka pośród lasu pana Bella, gdzie światło wdzierające się poprzez szmaragdową ścianę liści było czyste jak diament. Z obu stron okalały ją młode brzózki o białych pniach i gibkich gałęziach.

W wielkiej ilości rosły tu paprocie, astry i dzikie konwalie. Powietrze przesycone było w tym miejscu delikatnym, żywicznym zapachem, muzyką tonów ptasich, szmerem i śmiechem wietrzyka pośród koron drzew. Jeśli kto szedł cicho mógł spłoszyć królika. Niżej, w dolinie, ścieżka łączyła się z gościńcem, a tuż za pagórkiem, porosłym lasem, była szkoła.

Jezioro Lśniących Głębi

Ania nazwała tak staw rodziny Barrych, położony obok Sadowego Wzgórza. Staw wyglądał jak rzeczka – był długi i krety. Na samym środku przecinał go niewielki mostek. Woda mieniła się w nim na różnobarwne odcienie. Za mostem staw wchodził między kępy jodeł i klonów, prześwitując ciemną wodą pomiędzy cieniami drgających gałęzi. Jednego lata stał się on ulubionym miejscem letnich zabaw Ani i Diany. Podczas inscenizacji poematu „Elaine” łódź na której leżała Ania zaczęła tonąć. Na szczęście udało jej się uchwycić pal dawnego mostu. Z opresji wybawił ją wówczas Gilbert.





strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej