Opisy przyrody w „Ani z Zielonego Wzgórza”

Dworek pani Małgorzaty Linde stał w tym właśnie miejscu, gdzie wielki gościniec, prowadzący do Avonlea, opadał w dolinę otoczoną olchami i porosłą paprociami, poprzez którą przerzynał się strumyk mający swe źródło het, daleko w lasach otaczających dwór starego Cuthberta. Na początku swojej wędrówki przez lasy strumyk ów był bardzo kapryśny i swawolny, spływał kaskadami lub rozlewał się w małe stawki, lecz zbliżając się do doliny Linde’ów stawał się coraz spokojniejszym i dobrze ułożonym potokiem

– już pierwsze słowa powieści Lucy Maud Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza” w pełni oddają piękno i plastyczność wszystkich opisów przyrody w dziele. Za ich pomocą autorka kreuje świat przedstawiony i jednocześnie pobudza wyobraźnię czytelnika.



Opisy przyrody w powieści pełnią szczególną rolę. Służą nie tylko przybliżeniu miejsc, w których rozgrywa się akcja utworu, lecz także odzwierciedlają wrażliwość głównej bohaterki na piękno otaczającego ją świata. Często bowiem Lucy Maud Montgomery zmienia punkt widzenia narratora i ukazuje świat widziany oczami Ani Shirley. Dziewczynka w przyrodzie dostrzega to, co umyka oczom dorosłych, nadaje miejscom własne nazwy, które w pełni oddają ich urok. Dla Ani przyroda jest „oszałamiająco piękna”, jest źródłem natchnienia i zachwytu.



Opisy przyrody pełnią wiele funkcji. Niewątpliwie stanowią jeden z walorów artystycznych powieści, są dynamiczne, przepełnione barwami i dźwiękami, a dzięki mistrzowskiemu operowaniu środkami artystycznymi przez pisarkę zdaje się, że przyroda tętni życiem, odzwierciedla nastroje bohaterów, staje się wspaniałym polem wyobraźni dla głównej bohaterki. Lucy Maud Montgomery w opisach przyrody posługuje się prostym językiem, lecz jest on wyjątkowo obrazowy, bogaty i różnorodny. W powieści opisy przyrody pełnią funkcję przede wszystkim ekspresyjną, służą kreacji świata przedstawionego, lecz oddają również nastrój grozy czy też wzruszenia.



Opisy przyrody w „Ani z Zielonego Wzgórza” są niezwykle ważnym elementem świata przedstawionego. Sprawiają, że powieść zyskuje na plastyczności, pobudzając fantazję czytelnika, który potrafi wyobrazić sobie miejsca, w których rozgrywa się akcja utworu.

  Dowiedz się więcej