Pokolenie Kolumbów

Nazwa pokolenia pochodzi od powieści Bratnego Kolumbowie ’20, która ukazała się na przełomie 1956/57 roku. Zaliczają się do niego ludzie urodzeni ok. 1920 roku, którzy – tak jak Kolumb – odkrywali uroki nowego, wolnego świata, zaś tworzyli w czasie wojny i okupacji. Często także w walce ginęli. Wojna określiła ich młodość, dorastanie i dojrzewanie, zdeterminowała ich wybory i decyzje. Odebrała im młodzieńczość, a przyniosła śmierć.

Do pokolenia tego należeli m.in. K. K. Baczyński, T. Gajcy, W. Bojarski, A. Trzebiński, A. Stroiński. Ich poezja mówi o opozycji marzeń i zastanej rzeczywistości, która ich marzenia brutalnie weryfikowała.

Pokolenie to nazywane jest również tzw. pokoleniem apokalipsy spełnionej lub tzw. pokoleniem poetów podziemia.

Poezja K. K. Baczyńskiego jest egzemplifikacją poezji całego pokolenia Kolumbów. Pisząc w swych wierszach o sobie, pisał równocześnie o całym swoim pokoleniu. M. Wyka napisała, iż poezja Baczyńskiego jest jego lirycznym pamiętnikiem, w którym prowadzi on dialog ze śmiercią, z moralną odpowiedzialnością, w którym zastanawia się nad koniecznością walki za ojczyznę. Przez wszystkich znawców literatury okupacyjnej nazywany jest największym romantykiem czasów wojny i spadkobiercą dorobku epoki romantyzmu.

  Dowiedz się więcej