Kompozycja i narracja „Dynastii Miziołków”

Kompozycja utworu Joanny Olech – „Dynastia Miziołków” jest niesłychanie oryginalna. O przygodach i życiu głównego bohatera dowiadujemy się z sekretnego dziennika chłopca. Miziołek swoje zapiski prowadzi regularnie i zamieszcza krótkie komentarze każdego dnia. Dodatkowo możemy poznać 11 listów Miziołka i skierowanych do Miziołka z wakacji oraz trzy listy z ferii zimowych.

Narratorem dziennika jest oczywiście Miziołek. Pisze w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Jego relacja jest w pełni subiektywna, niepozbawiona humoru i ironii. Narrator to dobry obserwator życia innych. W swych zapiskach dzieli się własnymi spostrzeżeniami, opiniami, przemyśleniami, a także uczuciami. Ponadto w powieści poza listami Miziołka (do rodziców, babci, Fify) znajdują się listy Mamiszona do Miziołka, Klaksona do Miziołka (z licznymi błędami ortograficznymi) oraz dziadka Jurka do Miziołka. Narracja wzbogacona jest korespondencją pozostawioną przez rodziców na lodówce czy wierszykami napisanymi na konkurs ogłoszony przez nową polonistkę.

Na początku narrator przedstawia w krótkich zapiskach swą rodzinę – najpierw siebie, następnie Mamiszona, Papiszona oraz Kaszydło i Małego Potwora. Pierwsza część dziennika Miziołka rozpoczyna się w Prima Aprilis – 1 kwietnia, zaś kończy 26 czerwca. Kolejna część dziennika pisana jest między 29 sierpnia a 30 marca z przerwą na ferie zimowe (7-22 luty). Zapisy ułożone są chronologicznie. Każdy poprzedzony jest dniem tygodnia, dokładną datą oraz imionami solenizantów. Fabułę uzupełniają ilustracje. Notatki są luźno z sobą powiązane. Dotyczą zarówno wielkich wydarzeń (jak urodziny, remont), jak i zupełnie typowych rzeczy (co było na obiad). Unikalność utworu polega na niebywałym poczuciu humoru, jakie posiada narrator i jakie przejawia zapisując swoje obserwacje.

  Dowiedz się więcej