klp.plLegenda o Tristanie i Izoldzie jest jedyną w swoim rodzaju średniowieczną opowieścią o miłości. Nie jest to miłość dworska, opierająca się na grze konwenansów, ale miłość będąca siłą fatalną, wywołana przez magiczny napój staje się dla kochanków przeznaczeniem, przed którym nie da się uciec. Jest to miłość wbrew wszystkiemu, wbrew prawu wasala wobec swego króla, wbrew prawu wierności małżeńskiej.
Miłość Tristana i Izoldy to uczucie fatalne i zniewalające, wywołane przez magiczny eliksir. Kochankowie zapłonęli do siebie tak wielką namiętnością właśnie za jego sprawą, w ich postępowaniu widać próbę przezwyciężenia miłości, ale niestety walczą z siłą większą od siebie i są skazani na porażkę. Ten napój – stanowiący przyczynę ich tragicznego losu – jest jednocześnie usprawiedliwieniem zdrad, jakich się dopuścili. Ich czyny są występkami tylko w porządku ludzkiego prawa, bo Bóg sprzyja kochankom. W jego oczach ich miłość nie jest występna, bo nie została przez nich wybrana. Bóg im sprzyja, a kochankowie wierzą w jego opiekę, wierzą, że ich miłość jest prawa. To za jego sprawą Izolda przeszła bez uszczerbku sąd przez rozpalone żelazo. Przed poddaniem się próbie królowa modliła się i rozdała swoje klejnoty żebrakom. W dziejach ich miłości zdarzały się i inne cuda: kiedy pod wielką sosną kochankom udaje się uniknąć zdemaskowania, czy później uniknąć spalenia na stosie.
Trudno bez wątpliwości stwierdzić, że miłość łącząca Tristana i Izoldę to miłość idealna. Na pewno posiada wiele cech takiego uczucia, choćby to, że kochankowie to ludzie młodzi, szlachetni, piękni, że byli zdolni znosić wszelkie niedogodności, by być razem, że ich miłość zwyciężyła śmierć. A dokładniej dopiero po śmierci stała się możliwa, bo wtedy nie podlegała już ludzkim prawom i ludzkiej ocenie. Można chyba powiedzieć, że uczucie, które połączyło tych dwoje było idealne (pamiętajmy jednak, ze było wynikiem wypicia napoju miłosnego!), nie było siły, która mogłaby je zniszczyć. Trzeba jednak zaznaczyć, że uczucie to zostało złożone na barki ludzi, którzy ulegali chwilom słabości i rozpaczy, mimo iż byli jednostkami pod wieloma względami wyjątkowymi. Wystarczy przypomnieć, że Tristan pojął inną Izoldę za żonę, a jego ukochana nie rozpoznała go w przebraniu szaleńca. Oboje w pewnym momencie zwątpili w miłość drugiej strony. Dołączone do tego liczne przeciwności losu, które uniemożliwiały połączenie się kochanków, sprawiły, że miłość Tristana i Izoldy była burzliwa, bardzo namiętna, a przy tym niszczącą – doprowadziła ich do śmierci. Tragiczna historia ich miłości z jednej strony jest wynikiem dziwnego zrządzenia losu, z drugiej wielu decyzji kochanków oraz nieporozumień. Tyle razy próbowali się połączyć, stosując różne fortele, podstępy. Jak wtedy, gdy Tristan przebrał się za szaleńca i przybył na dwór króla Marka.
strona: - 1 - - 2 -
Autor: 