klp.plMaciej Aleksy Dawidowski urodził się 3 listopada 1920 roku w Drohobyczu. Był synem inżyniera technologa, Aleksego i inżyniera chemika, Janiny z Sagatowskich. W latach 1932 – 1939 należał do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego. Prawdopodobnie uzyskał stopień młodzieżowy Harcerza Orlego. W 1939 ukończył Gimnazjum im. Stefana Batorego. 8 września 1939 roku pod dowództwem „Zeusa” wymaszerował z Warszawy, do której wrócił w październiku. Od października do grudnia 1939 należał do PLAN-u, a następnie został łącznikiem w komórce więziennej ZWZ. Wiosną 1941 został wcielony do Chorągwi Warszawskiej i objął dowodzenie drużyną w hufcu „Mokotów Górny”.
Uczestniczył w licznych akcjach Małego Sabotażu. Największe uznanie zdobył 11 lutego 1942 roku, kiedy to w samodzielnej akcji zdjął niemiecką tablicę z pomnika Mikołaja Kopernika. Otrzymał wówczas honorowy pseudonim „Kopernicki”. Od kwietnia do września 1942 roku ukrywał się w majątku Olesinek w pobliżu Góry Kalwarii, ponieważ po konfiskacie aparatu fotograficznego groziło mu aresztowanie. We wrześniu 1940 roku rozpoczął naukę w jawnej Państwowej Szkole Budowy Maszyn, lecz przerwał ją na wiosnę 1942 i opuścił Warszawę. Od września 1942 do pierwszych tygodni 1943 był zatrudniony w straży przemysłowej firmy „Fuchs” na Powiślu. Był dowódcą drużyny hufca GS „Południe” i jednocześnie pełnił funkcję zastępcy hufcowego. W 1942 roku został mianowany podharcmistrzem.
Brał udział w kilku akcjach rozbrojeniowych i ewakuacji mieszkania przy ulicy Brackiej. Po aresztowaniu Jana Bytnara przez kilka dni pełnił funkcję komendanta hufca SAD. Brał udział w akcji odbicia „Rudego”, dowodząc sekcją „granaty”. W czasie odwrotu, został ranny w brzuch. Pomimo tego zdołał utorować kolegom drogę odwrotu. Zmarł w wyniku odniesionych ran 30 marca 1943 roku w szpitalu Dzieciątka Jezus przy ulicy Nowogrodzkiej.
Pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy i awansowany do stopnia sierżanta podchorążego.
Autor: