Tadeusz Zawadzki („Zośka”, „Tadeusz”, „Kotwicki”, „Kajman”, „Lech Pomarańczowy”) - życiorys

Tadeusz Zawadzki urodził się 24 stycznia 1921 roku w Warszawie. Był synem profesora chemii i rektora Politechniki Warszawskiej, Józefa i nauczycielki, Leony z Siemieńskich. W latach 1931 – 1939 uczęszczał do Gimnazjum im. Stefana Batorego i należał do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Od kwietnia 1939 roku pełnił funkcję drużynowego drużyny starszej. 8 września 1939 wraz z innymi harcerzami z Pomarańczarni opuścił Warszawę, do której wrócił w październiku. W listopadzie i grudniu 1939 roku był członkiem PLAN-u, a od początku 1940 do lipca tegoż roku był łącznikiem komórki więziennej ZWZ i roznosił grypsy.



Wiosną 1941 roku wraz z kolegami z 23 WDH wszedł w skład Szarych Szeregów. Latem 1942 roku objął dowództwo hufca „Mokotów Górny”, należącego do Okręgu „Południe” Chorągwi Warszawskiej. W listopadzie wraz z najstarszymi kolegami z drużyny utworzył tzw. Wojenną Pomarańczarnię i stanął na jej czele, przyjmując pseudonim „Lech Pomarańczowy”. Brał czynny udział w wielu akcjach, organizowanych przez „Wawer” w ramach Małego Sabotażu. Za szczególne zasługi w akcji rozpowszechniania kotwic Polski Walczącej, Komendant Główny „Wawra” nadał mu honorowy pseudonim „Kotwicki”.



We wrześniu 1940 rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Budowy Maszyn, który ukończył wiosną 1942 roku. Jesienią tegoż roku rozpoczął studia w Wyższej Szkole Technicznej, lecz przerwał ją w kilka tygodni później. 15 marca 1942 roku został mianowany podharcmistrzem. W sierpniu tego roku został elewem II turnusu Zastępczego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty i w styczniu 1943 uzyskał stopień podchorążego. Dowodził także hufcem „Centrum” Grup Szturmowych i jednocześnie piastował funkcję dowódcy wszystkich hufców GS w Chorągwi. Po aresztowaniu Jana Bytnara czasowo dowodził hufcem SAD, a od 6 maja 1942 roku został oficjalnie jego dowódcą. Uczestniczył w wielu akcjach dywersyjnych i bojowych oraz przeprowadził kilka akcji likwidacyjnych. W pierwszych dniach lipca 1942 roku został aresztowany przez policję niemiecką i spędził kilka tygodni w obozie karnym „Gęsiówka” przy ulicy Gęsiej w Warszawie. Po ukończeniu tzw. Kursu Charyzmatycznego w dniu 15 sierpnia 1943 roku został mianowany harcmistrzem. Poległ 20 sierpnia 1943 roku podczas ataku na strażnicę niemiecką we wsi Sieczychy.





strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej