Solaris – streszczenie szczegółowe

Jednak po kilkunastu latach przekonano się, że tor planety jest stały (przypomina tor planet w układzie słonecznym). Pierwszą wyprawę badawczą (bez lądowania) zorganizowano kilka lat później. Solaris składała się głównie z oceanu i niewielkich płaskowyżów (o powierzchni Europy), jej średnica była dwadzieścia razy większa niż średnica Ziemi. Nie wykryto tlenu, ani żadnych śladów życia.

Po kilku latach zorganizowano właściwa ekspedycję – dwa statki wylądowały w pobliżu południowego bieguna planety. W ekipie powstał rozłam – problemem było określenie oceanu jako tworu organicznego. Biologowie uważali ocean za twór prymitywny (olbrzymią komórkę), zaś astronomowie i fizycy za wysoko zorganizowaną strukturę (potrafi wpływać na zachowanie orbity planetarnej) – „maszynę plazmatyczną”. Pojawiały się kolejne teorie dotyczące rozwoju „oceanu homeostatycznego”, który, omijając ziemskie etapy ewolucji, zapanował nad otoczeniem od razu. Solaris wciąż stanowiła dla badaczy tajemnicę. Stwierdzenie, że ocean potrafił modelować metrykę czasoprzestrzeni, wywołało w świecie naukowym wielkie poruszenie. Wszystkich tych odkryć dokonano jeszcze przed urodzeniem bohatera, zanim jednoznacznie uznano Solaris za planetę obdarzoną życiem (z jednym mieszkańcem).



W drugim tomie dotyczącym Solaris, jej „mieszkaniec” został szczegółowo zaklasyfikowany, przedstawiono też szczegółowe badania nad jego istotą. Kolejny tom streszczał eksperymenty przeprowadzone na planecie oraz zawierał bibliografię przedmiotową dotyczącą badań. Próbowano na wiele sposobów porozumieć się z „istotą” zamieszkującą Solaris (m.in. poprzez aparaty elektronowe). Badania dowodziły, że może być potężnym „morzem-mózgiem”, którego działanie znacznie przewyższało ludzkie możliwości poznania. Eksperci podchodzili do tej teorii bardzo różnie, badacze-solaryści wciąż różnicowali się w stosowanych przez siebie metodach.



Kelvin stwierdził, że zgromadzona wiedza jest nic nie warta, ponieważ wciąż nie zgłębiono tajemnicy planety. Ocean nie posługiwał się maszynami, nie posiadał systemu nerwowego ani komórek, nie zawsze reagował na bodźce. Naukowcy mieli świadomość swej „przegranej” odnośnie zgłębienia istoty obcej planety, postulowano nawet zaprzestanie działań i likwidację Stacji, młodych badaczy zagadka wciąż fascynowała. W prasie pojawiały się opinie, że organizm jest gigantycznym mózgiem przewyższającym ludzką cywilizację o miliony lat rozwoju. Zastanawiano się nad przypisaniem oceanowi świadomości, mnożyły się teorie deprecjonujące oceaniczny byt.





strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 -  - 8 -  - 9 -  - 10 -  - 11 -  - 12 -  - 13 -  - 14 -  - 15 - 

  Dowiedz się więcej