klp.plErnest Hemingway - nota biograficzna
Hemingway urodził się 21 lipca 1899 roku w dzielnicy Chicago, Oak Park. Swoje zamiłowania zawdzięcza ojcu, który w młodym chłopcu rozniecił trwałe fascynacje sportem, myślistwem i wędkarstwem. Matka hołdująca surowym, niemal purytańskim zasadom nie potrafiła znaleźć jego zrozumienia i akceptacji. Pisarz od wczesnych lat chłopięcych wychowany był w atmosferze swobodnego i pełnego przygód życia. Towarzysząc swemu ojcu, lekarzowi, w polowaniach i rybackich wyprawach, szybko dojrzał do wypraw bardziej samodzielnych – jako 19 – letni ochotnik wyruszył w 1918 roku do Europy, by wraz z oddziałami amerykańskiego Czerwonego Krzyża wziąć udział w walkach na froncie włosko-austriackim. Ciężko ranny i pokaleczony (z jego ciała wyjęto 220 odłamków) prosto z mediolańskiego szpitala powrócił na front, gdzie pozostał aż do zakończenia wojny.
Hemingway powraca do Stanów jak bohater i rozpoczyna czteroletnią, nieregularną współpracę z tygodnikiem „The Toronto Star”. W grudniu 1921 roku wyjeżdża do Paryża, podróżuje po Europie: Francja, Genewa, Mediolan (przeprowadza wywiad z Mussolinim), Niemcy, Konstantynopol. W Paryżu powstaje pierwszy dojrzały utwór Hemingwaya – opowiadanie W Michigan.
W 1923 roku pisarz wyjeżdża do Hiszpanii, kraju który zawsze go fascynował. Jej klimat, atmosfera, ludowe fascynacje narodowym sportem – corridą, całkowicie zawładnęły umysłem i duszą Hemingwaya. W tym czasie zrywa współpracę z „The Toronto Star”, wielokrotnie powraca i znów ucieka z ojczyzny. W Hiszpanii wydaje debiutancki tom - Trzy opowiadania i dziesięć poematów, a także pisze powieść Strumień wiosny i nowelę Mordercy.
W grudniu 1928 roku samobójstwo popełnia ojciec Hemingwaya, a on wydaje entuzjastycznie przyjętą powieść Pożegnanie z bronią.
Od 1932 roku obserwujemy u pisarza nową fascynację, związaną zresztą z jego młodzieńczymi zamiłowaniami. Odkrywa Kubę, tam uczy się polować na marliny i nawiązuje trzyletnią współpracę z miesięcznikiem „Esquire”, do którego pisze artykuły o sporcie, myślistwie i rybołówstwie. Wydźwięk jego kubańskiej przygody odnajdziemy na kartach noweli Stary człowiek i morze.
W 1934 roku Hemingway wyrusza do Afryki, gdzie całe dnie spędza na polowaniach i pracy nad nowymi powieściami. Po wybuchu Wojny Domowej w Hiszpanii staje po stronie republikanów i opowiada się za świadomą rolą pisarza, który staje wobec konieczności walki ze złem, wobec wydarzeń, którym musi dać jednoznaczne świadectwo. W sierpniu 1937 roku trafia na front w Hiszpanii, gdzie po raz wtóry staje w obliczu sił, które odmieniają obraz świata i narodów. Pełnię wojennego koszmaru oddaje w utworach z tego okresu, wśród których najsłynniejszy to Komu bije dzwon.
Tuż po zbombardowaniu Pearl Harbour Hemingway zorganizował na Kubie sieć kontrwywiadu. W 1944 roku wyjechał do Europy, gdzie brał udział w walkach w Paryżu i był korespondentem wojennym w Londynie.
W 1952 roku Hemingway otrzymuje literacką nagrodę Pulitzera, a dwa lata później 28 października 1954 roku literacką nagrodę Nobla. Poważnie chory, nie mogąc znieść swej bezsilności 2 lipca 1961 roku popełnia samobójstwo.
1. Baker C., Ernest Hemingway: historia życia, Warszawa1979.
2. Burt D., 100 najwybitniejszych pisarzy wszech czasów, Warszawa 2001.
3. Dybowski R., Wielcy pisarze amerykańscy, Warszawa 1958.
4. Elektorowicz L., Hemingway w oczach krytyki, Warszawa 1968.
5. Gribanow B., Hemingway, Warszawa 1981.
6. Hotchner A., Papa Hemingway: wspomnienia, Warszawa 2005.
7. Krzyżanowski J.R., Ernest Hemingway, Warszawa 1963.
8. Lamentowicz U., Stary człowiek i morze Ernest Hemingwaya, Lublin 2004.
9. Wiśniowksi B, Faulkner – Hemingway – Steinback, Warszawa 1963.
Hemingway urodził się 21 lipca 1899 roku w dzielnicy Chicago, Oak Park. Swoje zamiłowania zawdzięcza ojcu, który w młodym chłopcu rozniecił trwałe fascynacje sportem, myślistwem i wędkarstwem. Matka hołdująca surowym, niemal purytańskim zasadom nie potrafiła znaleźć jego zrozumienia i akceptacji. Pisarz od wczesnych lat chłopięcych wychowany był w atmosferze swobodnego i pełnego przygód życia. Towarzysząc swemu ojcu, lekarzowi, w polowaniach i rybackich wyprawach, szybko dojrzał do wypraw bardziej samodzielnych – jako 19 – letni ochotnik wyruszył w 1918 roku do Europy, by wraz z oddziałami amerykańskiego Czerwonego Krzyża wziąć udział w walkach na froncie włosko-austriackim. Ciężko ranny i pokaleczony (z jego ciała wyjęto 220 odłamków) prosto z mediolańskiego szpitala powrócił na front, gdzie pozostał aż do zakończenia wojny.
Hemingway powraca do Stanów jak bohater i rozpoczyna czteroletnią, nieregularną współpracę z tygodnikiem „The Toronto Star”. W grudniu 1921 roku wyjeżdża do Paryża, podróżuje po Europie: Francja, Genewa, Mediolan (przeprowadza wywiad z Mussolinim), Niemcy, Konstantynopol. W Paryżu powstaje pierwszy dojrzały utwór Hemingwaya – opowiadanie W Michigan.
W 1923 roku pisarz wyjeżdża do Hiszpanii, kraju który zawsze go fascynował. Jej klimat, atmosfera, ludowe fascynacje narodowym sportem – corridą, całkowicie zawładnęły umysłem i duszą Hemingwaya. W tym czasie zrywa współpracę z „The Toronto Star”, wielokrotnie powraca i znów ucieka z ojczyzny. W Hiszpanii wydaje debiutancki tom - Trzy opowiadania i dziesięć poematów, a także pisze powieść Strumień wiosny i nowelę Mordercy.
W grudniu 1928 roku samobójstwo popełnia ojciec Hemingwaya, a on wydaje entuzjastycznie przyjętą powieść Pożegnanie z bronią.
Od 1932 roku obserwujemy u pisarza nową fascynację, związaną zresztą z jego młodzieńczymi zamiłowaniami. Odkrywa Kubę, tam uczy się polować na marliny i nawiązuje trzyletnią współpracę z miesięcznikiem „Esquire”, do którego pisze artykuły o sporcie, myślistwie i rybołówstwie. Wydźwięk jego kubańskiej przygody odnajdziemy na kartach noweli Stary człowiek i morze.
W 1934 roku Hemingway wyrusza do Afryki, gdzie całe dnie spędza na polowaniach i pracy nad nowymi powieściami. Po wybuchu Wojny Domowej w Hiszpanii staje po stronie republikanów i opowiada się za świadomą rolą pisarza, który staje wobec konieczności walki ze złem, wobec wydarzeń, którym musi dać jednoznaczne świadectwo. W sierpniu 1937 roku trafia na front w Hiszpanii, gdzie po raz wtóry staje w obliczu sił, które odmieniają obraz świata i narodów. Pełnię wojennego koszmaru oddaje w utworach z tego okresu, wśród których najsłynniejszy to Komu bije dzwon.
Tuż po zbombardowaniu Pearl Harbour Hemingway zorganizował na Kubie sieć kontrwywiadu. W 1944 roku wyjechał do Europy, gdzie brał udział w walkach w Paryżu i był korespondentem wojennym w Londynie.
W 1952 roku Hemingway otrzymuje literacką nagrodę Pulitzera, a dwa lata później 28 października 1954 roku literacką nagrodę Nobla. Poważnie chory, nie mogąc znieść swej bezsilności 2 lipca 1961 roku popełnia samobójstwo.
Bibliografia
1. Baker C., Ernest Hemingway: historia życia, Warszawa1979.
2. Burt D., 100 najwybitniejszych pisarzy wszech czasów, Warszawa 2001.
3. Dybowski R., Wielcy pisarze amerykańscy, Warszawa 1958.
4. Elektorowicz L., Hemingway w oczach krytyki, Warszawa 1968.
5. Gribanow B., Hemingway, Warszawa 1981.
6. Hotchner A., Papa Hemingway: wspomnienia, Warszawa 2005.
7. Krzyżanowski J.R., Ernest Hemingway, Warszawa 1963.
8. Lamentowicz U., Stary człowiek i morze Ernest Hemingwaya, Lublin 2004.
9. Wiśniowksi B, Faulkner – Hemingway – Steinback, Warszawa 1963.
Mapa serwisu:
- Stary człowiek i morze - streszczenie krótkie i szczegółowe
- Stary człowiek i morze - plan wydarzeń
- Stary człowiek i morze - opracowanie
- Charakterystyka Santiago
- Problematyka Starego człowieka i morza
- Stary człowiek i morze - charakterystyka bohaterów
- Czas i miejsce akcji „Starego człowieka i morza”
- Kartka z pamiętnika Santiago
- Motyw przyjaźni w „Starym człowieku i morzu”
- Prawda uniwersalna hasła: „Człowiek nie jest stworzony do klęski. Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”
- Losy Santiago
- Motyw starości w „Starym człowieku i morzu”
- Stary człowiek i morze - cytaty