Pieścimy się jeno snami,
A to, co tu nas otacza,
Zdolność naszą przeinacza:
W oczach naszych chłop urasta
Do potęgi króla Piasta! [Poeta, akt I, scena 24]
A bo chłop i ma coś z Piasta,
Coś z tych królów Piastów – wiele!
- Już lat dziesięć pośród siedzę,
Sąsiadujemy o miedzę.
Kiedy sieje, orze, miele,
Taka godność, takie wzięcie;
Co czyni, to czyni święcie,
Godność, rozwaga, pojęcie.
A jak modli się w kościele,
Taka godność, to przejęcie;
Bardzo wiele, wiele z Piasta;
Chłop potęgą jest i basta. [Gospodarz, akt I, scena 24]
Jakby przyszło co do czego,
Wisz pon, to my tu gotowi,
My som swoi, my som zdrowi. [Czepiec, akt I, scena 25]
Taka szopka,
Bo to nie kosztuje nic
Potańcować sobie raz:
Jeden Sas, a drugi w las. [Żyd, akt I, scena 27]
Zaproście tu na Wesele
Wszystkie dziwy, kwiaty, krzewy,
Pioruny, brzęczenia, śpiewy… [Poeta, akt I, scena 36]
Przyjdź, chochole,
Na Wesele,
Zapraszam cię ja, pan młody,
Wraz na gody
Do gospody! [Pan Młody, akt I, scena 38]
Huś ha, na pole,
Głupi śmieciu, chochole! [Isia, akt II, scena 3]
Serce miałem kiedyś młode,
Porwałeś mi serce młode,
Wlałeś jad goryczy w krew.
Nie widzę, nie widzę dróg,
Zaćmił mi się Bóg… [Dziennikarz, akt II, scena 7]
Głos jak marzeń moich piastun;
Rycerz, Widmo, urojenie
Przyoblekło szatę żywą. [Poeta, akt II, scena 9]
Polska to jest wielka rzecz:
Podłość odrzucić precz,
Wypisać świętą sprawę
Na tarczy, jako ideę, godło,
I orle skrzydła przyprawić,
Husarskie skrzydlate szelki
Założyć,
A już wstanie któryś wielki,
Już wstanie jakiś polski święty. [Poeta, akt II, scena 10]
W powietrzu atmosferyczna zmiana:
Chata stała się rozkochana
W polskości – właściwa skala:
Żar, co się duchem udziela,
Co się na powietrzu spala
Jak garść lnu. [Rachela, akt II, scena 21]
Rozkaz-Słowo! - -
Dawno serce już gotowo
Tem wezwaniem piorunowem. [Gospodarz, akt II, scena 24]
strona: - 1 - - 2 - - 3 -