Charakterystyka zbiorowa Alka, Rudego i Zośki

Chłopcy zawsze byli gotowi do największego poświęcenia, z oddaniem służyli ojczyźnie i wykazywali się niezwykłą bojowością oraz troską o wspólne dobro. Wojna przyspieszyła ich dojrzałość emocjonalną, rozwijając w nich wiele pozytywnych cech, a każda, choćby najmniejsza porażka, umacniała w nich poczucie odpowiedzialności nie tylko za siebie, ale również za innych. Troszczyli się o swoje rodziny, potrafili pracować w zespole, nieustannie pracowali nad swoimi wadami, zmierzając się ze swoimi słabościami. W tych trudnych latach myśleli również o przyszłości ojczyzny, mając świadomość, że będą musieli budować ją na nowo. Dlatego też uczyli się na tajnych kompletach, aby po pokonaniu armii wroga brać czynny udział w odbudowie kraju, za który tak bardzo czuli się odpowiedzialnymi.



Nie dane im było jednak zrealizować swoich ambitnych planów. Polegli w służbie ojczyźnie, o wolność której walczyli przez lata okupacji. Rudy zmarł w wyniku obrażeń, odniesionych podczas tortur. Alek, ranny podczas akcji odbijania przyjaciela, umarł kilka godzin później tak jak żył – z uśmiechem na twarzy, godząc się ze swoim przeznaczeniem. Zośka zginął podczas akcji w Sieczychach, którą dowodził. Odznaczeni pośmiertnie za swe bohaterstwo i patriotyzm, zostali upamiętnieni przez Aleksandra Kamińskiego w „Kamieniach na szaniec”. Byli młodymi ludźmi godnymi podziwu, swoim krótkim życiem udowodnili, że przyświecały im dwa piękne ideały – braterstwo i służba ojczyźnie.





strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej