Biała Czarownica nosi cechy podobne jak każda wiedźma. Jest zła do szpiku kości, żądna władzy, sadystyczna, bezwzględna i okrutna. Nie cofa się przed zamianą swych wrogów w kamienne posągi nawet, jeśli są to niewinne zwierzęta świętujące nadejście Bożego Narodzenia. Jej charakterystykę najlepiej oddają słowa Łucji: „To okropna postać. Nazywa siebie królową Narnii, chociaż wcale nie ma do tego prawa, i wszystkie driady i najady, i karły, i zwierzęta, w każdym razie te, które są dobre, po prostu jej nienawidzą. Ona może zmieniać ludzi w kamień i w ogóle potrafi robić różne okropne rzeczy. I to właśnie ona zaczarowała Narnię, tak że zawsze jest tu zima, zawsze zima, a nigdy nie ma Bożego Narodzenia! Jeździ po kraju w saniach zaprzężonych w Reny, ze swoją czarodziejską różdżką i koroną na głowie.”
Biała Czarownica dzierży władzę w Narnii dzięki użyciu siły. Dzięki zaklęciu sprowadza na krainę wieczną zimę, a poza tym sprawia, że Boże Narodzenie nigdy nie nadchodzi, dlatego mieszkańcy pozbawieni są nadziei. Kobieta przekonuje wielu Narnian do przejścia na swoją stronę wzbudzając strach, bądź żądzę władzy i przywilejów. Za sprawą swojej różdżki wszelkich przeciwników lub osobników, którzy ją irytują zamienia w kamienne posągi. Jest znienawidzona w całej krainie, jednak nikt poza Aslanem nie ma tyle mocy by jej się przeciwstawić.
Czarownica w Narnii zgodnie z odwiecznym Prawem Władcy-Zza-Morza odgrywa rolę Kata. Do niej należy życie wszystkich zdrajców, miedzy innymi Edmunda, który przeciwstawił się rodzeństwu. W swej krótkowzroczności decyduje się zamiast niego odebrać życie Aslanowi, wierząc, że na zawsze będzie panować w Narnii. Tak się jednak nie staje – Aslan zmartwychwstaje i raz na zawsze pozbawia życia Czarownicę.