klp.plPiotr jest najstarszy z rodzeństwa Pevensie, dlatego czuje się odpowiedzialny za brata i siostry. Widać to szczególnie po przyjeździe na wieś, gdy nie ma wokół nich rodziców. Jest dojrzały jak na swój wiek, odważny i otwarty na świat.
O jego ciekawości świata świadczy fakt, że gdy znajduje się w nowym miejscu pragnie je badać i odkrywać. Tak dzieje się, gdy przyjeżdża do domu profesora Kirke, podobnie też, gdy po raz pierwszy wchodzi przez szafę do Narnii. Z kolei o jego odpowiedzialności za najbliższych świadczy wiele wydarzeń – nie pozwala znęcać się Edmundowi nad Łucją, gdy słyszy niestworzone opowieści młodszej siostry o Narnii udaje się po radę do profesora. Także, gdy ginie Edmund Piotr za wszelką cenę postanawia mu pomóc.
Cechami osobowości Piotra są jego odwaga, siła i zdolność do kierowania innymi bez nadużywania władzy. Przemiana Piotra z dziecka w dorosłego następuje, gdy Aslan nakazuje, by samodzielnie uratował Zuzannę i zmierzył się z wilkiem. Walka ta inicjuje przemianę Piotra na drodze do dorosłości. Po wygranym pojedynku zostaje pasowany na rycerza i otrzymuje tytuł Pogromcy Wilka. Jego dzielność objawi się w całej pełni podczas bitwy, kiedy nie zawaha się stanąć oko w oko w pojedynku z Białą Wiedźmą.
Wśród innych cech Piotra należy podkreślić jego uczciwość – zastanawia się, czy „pożyczenie” futer z szafy profesora nie będzie występkiem. Jest rozsądny i mądry – z uwagą słucha rad Aslana dotyczących bitwy, nie podejmuje pochopnych decyzji, działa planowo, zachowując opanowanie. Ważne jest także miłosierdzie chłopca i zdolność wybaczania. Kocha swego brata, dlatego część winy za jego zdradę bierze na siebie. Nie umie potępić Edmunda, stara się go tłumaczyć. Dzięki wszystkim zaletom Piotr po wstąpieniu na tron Narnii dostaje przydomek „Wspaniały”.
Autor: