Forma prozy poetyckiej, której korzenie sięgają romantyzmu (notabene Schulzowski kult marzenia również ma elementy romantyczne), rozkwitła w okresie Młodej Polski, m.in. w twórczości W. Berenta, J. Iwaszkiewicza, J. Kasprowicza, T. Micińskiego, W. Orkana, S. Żeromskiego. Wyobraźnia poetycka Schulza ma punkty styczne z wyobraźnią Leśmiana czy Kafki. Filozofia wiąże się z modernizmem, ekspresjonizmem (badacze wskazują na literaturę niemiecką XIX/XX w.), a także nadrealizmem i psychoanalizą. Dzieła Schulza często porównuje się z twórczością Gombrowicza, jednak nie na zasadzie podobieństwa, ale kontrastu .
Gombrowicz Schulz
intelektualista wizjoner
analityk syntetyk
prześmiewca ironista
mitodestruktor mitotwórca
działacz i agresor pisarz materii
dominuje groteskowość dominuje oniryzm
powrót do powrót ku pierwotnym
niewypierzonej młodości formom materii
co wspólne
miara talentu, rozmach kreacji, „nieliczenie się z rzeczywistością”, przewrotna „antywaloryczność”: ideałem piękna to, co nie mieści się w kanonie (nieromantyczna, niedojrzała młodość czy pierwotność)
klp.pl
Autor: 