- jest to cykl utworów prozaicznych, w których jednak czynniki fabularne (=realia małego miasteczka galicyjskiego sprzed I wojny światowej) odgrywają rolę drugorzędną; ważniejszy jest styl narracji – przewaga funkcji estetycznej i ekspresywnej tekstu zbliża go do mowy poetyckiej,
- do syndromów poetyckości tekstu należą :
- bogata metaforyka i w ogóle dążenie do komplikacji znaczeniowych słów,
- inne figury poetyckie (m.in. animizacje, personifikacje, powtórzenia, paralelizmy, instrumentacja głoskowa, regularność intonacyjna, synestezja),
- nagromadzenie osobliwego słownictwa,
- muzyczność, rytmiczność języka,
- elementy fantastyczne, obrazowanie oniryczne (poetyka snu),
- symbol,
- uzewnętrznienie postawy ja mówiącego, nacechowanie emocjonalne słów (indywidualizacja).
Jest to zbiór bardziej jednorodny od późniejszego Sanatorium…, ponieważ dzięki wewnętrznym powiązaniom utworów zbliża się do luźnej kompozycji powieściowej. Powiązania te to m.in. tożsamość scenerii, narratora i głównych postaci (Ojciec, Matka, Adela) – autobiografizm.