Zupełnie inaczej przedstawiona jest Maryja w Lamencie świętokrzyskim. Podkreślone są jej cechy jako człowieka, utwór zawiera wiele informacji na temat emocji Maryi, przeżywającej swój dramat pod krzyżem. Maryja jest przede wszystkim matką, taką, jak inne matki. Jest to w utworze podkreślone przez zwracanie się jej do syna przy pomocy zdrobnień, bardzo czule („Synku”, „Twoja glowka”). Widać to także, gdy Maryja zwraca się w formie apostrofy do innych matek – niejako stawia się na ich miejscu, nie ma między nią a innymi matkami żadnej przepaści boskości. Maryja ujawnia swoje emocje, takie jak smutek, żal, a nawet bunt. Jest bezradna wobec cierpienia syna, nic nie może zrobić, zupełnie inaczej niż Maryja w Bogurodzicy, do której zwracają się ludzie z prośbą o pomoc.
Oba utwory są bardzo kunsztownie ukształtowane pod względem językowym, kunszt ten objawia się w każdej z pieśni trochę inaczej. Oba utwory posiadają dużo paralelizmów składniowych i leksykalnych, powtórzeń, rymów i to właśnie głównie te środki wpływają na ich kształt poetycki. W Bogurodzicy środki te służą wyrażeniu jak największej ilości prawd teologicznych dotyczących Matki Bożej i jej Syna w jak najmniejszej liczbie słów oraz podkreśleniu majestatyczności Maryi. W Lamencie służą one uwydatnieniu emocji bohaterki, dramatyzmu utworu.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -