Villon dedykuje Przeciwrzeczenia Ianowi Kuriowi.
Ballada zatytułowana: Przeciwrzeczenia Fran-Gontirowe
Tezą tej ballady jest zdanie:
Nie masz nic w świecie nad wygodne życieJest to właśnie zaprzeczenie tezy Gontira, który w przeciwieństwie do Villona chwali swoją biedę. Podmiot opisując życie Gontina i jego kochanki nie szczędzi niesmacznych szczegółów, a zestawiając ten nędzny obraz z obrazem życia dostatniego, dodatkowo ośmiesza i tak nieprzystojną parę.
Strofa CXLIV
Villon życzy sobie, aby Pani de Bruier zajęła się umacnianiem wiary swojej i dwóch dziewuszek (zdaje się, że mowa tu o właścicielce domu schadzek).
Ballada o niewiastach parizkich
Villon wywyższa paryskie dziewczyny, słynące szczególenie z ostrych języczków. Kobiety żadnej innej nacji nie dorównają im bystrością, błyskotliwością i giętkością wymowy.
Strofy CXLV-CL
Villon przywołuje obraz paryżanek rozsiadających się na swych spódnicach w kościelnych nawach. Jakiż to przepiękny widok! Opisuje zabiegi „biednych dziewcząt”, które w dzień pracują w pocie czoła, by nocą mogły się zabawić. Spośród nich szczególnie sobie poeta upodobał grubą Małgośkę i jej dedykuje kolejną balladę.
Ballada o Wilonie y Grubey Małgośce
Wilon wchodzi w rolę sutenera Grubej Małgośki. Jest dobry dla niej, gdy kobieta przynosi pieniądze od klientów, kiedy zaś wraca z niczym, wpada we wściekłość i bije swoją podopieczną. Potem, kiedy razem coś wypija, godzą się. Ostatecznie oboje żyją plugawo, jak świnie: „Małgośka świnia, iam też świntuch przedni”.
Strofy CLI-CLVIII
Villon wspomina tu publiczne szkoły, szpitale oraz dzieci porzucone przez rodziców.
Piękna lekcya Wilona do straconych dziatek (strofy CLVI-CLVIII)
Poeta poucza „stracone dziatki” o prawdziwych wartościach życiowych. W życiu nie chodzi „o orzechy”, ziemskie bytowanie to walka nie tylko o ciało, ale i o duszę, a w dalszej perspektywie życie wieczne:
Kto przegra, na nic późne żale;Jednak lekcja kończy się poradą innego charakteru: najważniejsze, by czasem osuszyć beczułkę wina i wydać pieniądze, jeżeli akurat się je ma.
Hańbę ten ścirpi y katusze!
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 -