Sztuka gotycka - malarstwo

Malarstwo gotyckie rozwijało się pod różnymi postaciami. Gotyk to przede wszystkim intensywny rozwój witrażownictwa. Witraże tworzono wielkie, wielobarwne; stały się one jednym z głównych elementów wystroju gotyckiego kościoła. Najwspanialsze witraże znajdziemy we Francji: w paryskiej St. Chapelle, Chartres i Bourges.

Ze względu na powszechność stosowania witraży mało popularne było malarstwo ścienne w postaci fresków - na ścianach kościołów nie było już na nie miejsca. Freski rozwinęły się głównie we Włoszech, a do najwybitniejszych malarzy tworzących je należał Toskańczyk Giotto di Bondone (1266-1303) - Giotto był uczniem Cimabuego. Jego freski przedstawiały postaci w ruchu, w naturalnych pozach. Tło obrazów stanowiły wielkie płaszczyzny, zawierające pewne elementy krajobrazu. Giotto stosował światłocień, co nadawało trójwymariowość bryłom. Do największych dzieł Toskańczyka należą:
1. freski przedstawiające sceny z życia Marii i Jezusa Chrystusa w kaplicy dell'Arena w Padwie,
2. freski w kościele Santa Croce we Florencji,
3. cykl fresków w bazylice w Asyżu, przedstawiających życie św. Franciszka.



Przez cały czas trwania gotyku rozwijało się malarstwo książkowe w postaci miniatur. Zerwało one z płaską linearną stylizacją, zaczęto tworzyć wizerunki przestrzenne, trójwymiarowe, realistyczne. Na miniaturach przedstawiano sceny rodzajowe z życia codziennego: polowania, uczty. Dbano o pokazanie szczegółów. Najważniejszym ośrodkiem malarstwa książkowego było Dijon.

Największym osiągnięciem średniowiecznego malarstwa było pojawienie się obrazu niezależnego, przeznaczony do umieszczania na ścianie kościoła. Obrazy te były malowane na desce farbami temperowymi. Dominowała tematyka religijna – sceny z życia Chrystusa, Maryi i świętych. Zaczęła się także pojawiać tematyka świecka. Postaci starano się malować realistycznie – dostrzegalne już są między nimi różnice, ukazywano także emocje poszczególnych osób. Dzięki zastosowaniu techniki światłocienia obrazy zyskiwały na głębi. Początkowo stosowano złote tło, później zaczęto umieszczać postaci w konkretnej przestrzeni – w jakimś wnętrzu bądź pośród przyrody





strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej