Wielki Testament - streszczenie

Strofy CLXXIX-CLXXXI

Villon prosi by podczas pogrzebu biły dzwony.

Ballada, w którey Wilon pyta u wszystkich przebaczenia

Poeta prosi wszystkich o przebaczenie: zakonników, dewotki, wałkoniów, ślicznotki różnego autoramentu, biboszów. Villon nie baczy tylko na przebaczenie tych, którzy kazali mu przestrzegać świętych postów i żywili twardym chlebem – tą grupę traktuje z pogardą i niechęcią:

Niech im kto siódme mości żebra,
Wziąwszy tęgiego głaz kamienia
Lub kiy sękaty; niech ich febra...
U wszytkich pytam przebaczenia.

Ballada, służąca na zakończenie



Villon kończąc Testament zaprasza wszystkich na pogrzeb, by przybyli pożegnać biedaka, który padł ofiarą miłości.



strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 -  - 8 - 

  Dowiedz się więcej