Analiza i interpretacja sceny na cmentarzu

W takiej chwili nikt nie przyznaje Hamletowi racji. Szał Laertesa nie jest oceniany w żaden sposób. Król i królowa wciąż mówią o obłąkaniu Hamleta i pobłażają jego słowa. To, co robi Laertes jest w opinii publicznej dobre, Hamleta natomiast spotyka absolutna obojętność, niezrozumienie, brak powagi w traktowaniu go. Ponadto król zapowiada, że Hamlet zapłaci życiem za całe zajście. Książę wydaje się wszystkim zbyt niebezpieczny, żeby dalej przeszkadzać w Danii. Klaudiusz odkrywa swoje zamiary, bo jego bratanek jest już w społeczeństwie skreślony.

Scena na cmentarzu ma wiele znaczeń. Można ją odczytać przede wszystkim jako groteskę, w której Szekspir zawarł wiele wątków filozoficznych. Fragment ten nie tylko ma znaczenie dla całej fabuły utworu, ale także dla przesłania Hamleta. Jest to moment ujawnienia, że Hamlet do tej pory grał obłąkanie, że był to sposób bohatera na przygotowanie zemsty i jednoczesne odwrócenie uwagi od swych zamiarów wobec Klaudiusza. Jednocześnie scena pokazuje, w jakiej pułapce znalazł się bohater. Nikt już w całej Danii nie traktuje go poważnie. Matka wierzy wszystkim, tylko nie synowi. Samotność bohatera staje się jego tragedią. Nawet grabarze nie widzą już w księciu następcy tronu. Cmentarz wpływa na rozważania filozoficzne Hamleta. Jego wcześniejsze myśli, prześladowane przez świadomość śmierci, a może trochę zaplątane w gry Hamleta-sceptyka, Hamleta-cynika, teraz mają być skonfrontowane z dowodami śmierci. Hamleta dotyka czaszki Jorika. Przeżycie to pomaga mu zrozumieć, jak bardzo kruchy jest człowiek, jak szybko przemija jego czas, a także, że wszyscy są równi wobec śmierci. Śmierć zdaje się królować w świecie Szekspira. Fizyczna śmierć ojca Hamleta, Ofelii, Poloniusza, duchowa śmierć miłości, przyjaźni studenckich, śmierć ideałów, wątpliwości dotyczące sensu ludzkich starań (m.in. w zdobywaniu wiedzy, władzy, w wypełnianiu obowiązków, w zabieganiu o miłość kobiet) – wszystko to determinuje los Hamleta. Śmierć zdaje się wyznaczać drogi Hamletowi, kierować nim jak marionetką albo aktorem w teatrze świata.

  Dowiedz się więcej