klp.plWładysław Jagiełło – postać historyczna, król polski od roku 1386, założyciel dynastii Jagiellonów, od roku 1385 mąż Jadwigi. W powieści Sienkiewicza ukazany jako władca sprawiedliwy i znakomity wódz, dzięki któremu pokonana została potęga Zakonu Krzyżackiego w bitwie pod Grunwaldem. Jest to mężczyzna o czarnych, długich, zwichrzonych włosach, rzedniejących nieco nad czołem, twarzy smagłej i ogolonej, garbatym i dość spiczastym nosie, czarnych, małych, błyszczących oczach i zmarszczkach koło ust. Jego twarz ma dobrotliwy wyraz, choć zarazem czujny. Z natury jest zapalczywy, łatwo wpada w gniew, lecz wrodzoną gwałtowność łagodzi jego szczera pobożność. Sienkiewicz w charakterze króla podkreśla wielokrotnie jego szczerą, graniczącą z uniesieniem i pokorą wiarę w Boga. Każdego dnia uczestniczy w co najmniej trzech mszach oraz zachowuje wstrzemięźliwość w jedzeniu i piciu. Jagiełło ukazany jest jako władca, dążący do pokoju z Zakonem i nawet tuż przed bitwą pod Grunwaldem do ostatniej chwili liczy na zawarcie ugody, nie potrafiąc pogodzić się z przelewaniem krwi chrześcijańskiej. Okazuje się również doskonałym strategiem, co zapewnia zwycięstwo wojsk polskich nad krzyżackimi.
Konrad von Jungingen – postać historyczna, wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego. Mężczyzna stary, schorowany, o siwych włosach na brodzie i skroniach, oczach przysłoniętych ociężałymi powiekami i zmęczonej cierpieniem twarzy. Chodzi w zbroi, z krzyżem na piersiach i białym płaszczy, przyozdobionym krzyżem. Jest człowiekiem majestatycznym, poważnym i smutnym, świadomym upadku potęgi Krzyżaków i dążącym do pokoju z Polską. W młodości był wesoły i lubił zabawę, wraz z wiekiem stracił jednak dawną radość życia.
Konrad von Jungingen jako jedyny dostrzega złą sytuację wewnątrz Zakonu, ale czuje się bezradnym i bezsilnym. Przeczuwa klęskę Krzyżaków, lecz w wielu sprawach pozostaje nieugiętym i nie potrafi dobrowolnie zrezygnować z tego, co osiągnęło państwo krzyżackie, wyrzekając się tym samym zagarniętych dóbr i najazdów na Żmudź i Litwę. Zdaje sobie sprawę z nieprawości i fałszu braci zakonnych, wiedząc, że to również przyczynia się do upadku Zakonu. Sienkiewicz ukazuje go jako człowieka, który nie jest zepsuty ani zły, ale musi niejako dostosować swoje postępowanie do zasad, obowiązujących w Zakonie, choć bał się sądu Bożego i starał się hamować pychę oraz zuchwałość dygnitarzy zakonnych, nie dopuszczając przez wiele lat do otwartej wojny z Polakami. Okazał się jednak człowiekiem słabym, starającym się, co prawda, aby przestrzegać prawa i sprawiedliwości, ale nie potrafiącym sprawnie rządzić Zakonem.
Konrad von Jungingen to postać pozytywna, której wizerunek nieco został złagodzony przez Sienkiewicza.
Ulryk von Jungingen – postać historyczna, młodszy brat Konrada von Jungingena i jego następca, od roku 1407 wielki mistrz krzyżacki. Ukazany jako rycerz honorowy, szlachetny i dotrzymujący danego słowa, choć zapalczywy i gwałtowny. Przejęcie władzy w Zakonie zmienia jego sposób postępowania wobec Polaków. Świadomie zaostrza konflikt z Polską, dążąc do wojny. Jest pełen pychy, zadufania. Wierzy w potęgę Krzyżaków, lekceważąc przeciwnika i możliwości wojsk polskich. Ginie podczas bitwy pod Grunwaldem.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Autor: 