klp.plHlawa – drobny, czeski szlachcic, pojmany przez Zycha i przywieziony do Zgorzelic jako jeniec wojenny, oddany sługa Jagienki, którą potajemnie kocha. Z czasem zostaje giermkiem Zbyszka z Bogdańca, któremu służy wiernie i zdobywa jego zaufanie. Hlawa to mężczyzna silny, odważny i waleczny, wykazujący się sprytem, przezornością i roztropnością. Wyróżnia się poczuciem humoru i ciętym językiem, a jego mądre rady docenia Zbyszko, nadając mu przydomek „Głowacz”. Hlawa doskonale wypełnia powierzone mu zadania, jest lojalny wobec młodego rycerza, z czasem zostając jego przyjacielem. Szczerymi uczuciami darzy Jagienkę, zawsze kierując się jej dobrem i pragnąc szczęścia dziewczyny. Po śmierci Juranda, dzięki zaufaniu Zbyszka i Jagienki, zostaje dzierżawcą Spychowa, w którym osiada razem z żoną, Anusią Sieciechówną.
Sanderus – ubogi, bezdomny Niemiec urodzony w Toruniu. Sam siebie nazywa „sługą Bożym bez święceń” i przemierza świat, handlując relikwiami i odpustami, wykorzystując naiwność i religijność innych. W jego skrzyneczce można odnaleźć między innymi pióro ze skrzydeł archanioła Gabriela, szczebel z drabiny, o której śnił Jakub, krople potu świętego Jerzego, łzy Marii Egipcjanki. Sanderus zawsze szuka łatwego zarobku i bez wahania zgadza się pomóc Zbyszkowi w poszukiwaniach Danusi, mając poczucie, że młody rycerz zapewni mu bezpieczeństwo w drodze i obfitość jadła. Z czasem okazuje się człowiekiem lojalnym wobec Zbyszka, podstępnie zdobywa zaufanie Zygfryda de Love i dowiaduje się, że to on przetrzymuje Jurandównę. W trudnych sytuacjach potrafi wykazać się sprytem i przebiegłością. Jest typowym oszustem i wydrwigroszem, lecz jest także poczciwym człowiekiem, na którym mógł polegać Zbyszko.
Fulko de Lorche – zamożny młodzieniec, pochodzący z Lotaryngii, który przybył do Malborka, by wziąć udział w wyprawie krzyżowej przeciw Saracenom. Marzy o pokonaniu smoka, dzięki czemu chce zdobyć sławę i rycerskie ostrogi. Fulko jest mężczyzną o smutnej twarzy i łagodnych oczach. Jest szlachetny, honorowy i zawsze postępuje zgodnie z obyczajami dworskimi i rycerskimi. Wśród rycerzy cieszy się sympatią, którzy szanują go za dobroć, łagodność, choć często traktują go pobłażliwie, uważając za nieszkodliwego i nieco naiwnego szaleńca. Jako rycerz jest waleczny, odważny i prawy. De Lorche okazuje się człowiekiem wrażliwym i dobrodusznym, o duszy poety. Zyskuje przyjaźń Zbyszka z Bogdańca, wspierając go w trudnych chwilach po śmierci Danusi. Z natury jest kochliwy i często zmienia damy serca. Ostatecznie, po ślubie, wypowiada służbę Zakonowi, a w czasie wojny z Krzyżakami walczy po stronie polskiej. Jest postacią pozytywną, wzbudzającą sympatię i uśmiech ze względu na swą naiwność.
Kuno von Lichtenstein – komtur krzyżacki, mężczyzna w średnim wieku, łysiejący, o szarych, stalowych oczach i płowych wąsach. Do Krakowa przybywa jako poseł niemiecki i staje się ofiarą ataku Zbyszka z Bogdańca, po którym oskarża młodzieńca o znieważenie godności delegata wielkiego mistrza. Kuno jest człowiekiem nieustępliwym, pełnym pychy i dumnym, wyrachowanym i podstępnym. Swoim nieugiętym zachowaniem wobec Zbyszka wzbudza niechęć wielu polskich rycerzy i zyskuje wroga w Maćku z Bogdańca, który nie potrafi zapomnieć, że Krzyżak nie wycofał skargi na jego bratanka. W wielu przypadkach wykazuje się pogardą dla drugiego człowieka, jest tchórzliwy i często zasłania się swoją uprzywilejowaną pozycją jako posła niemieckiego. Ginie z rąk Maćka podczas bitwy pod Grunwaldem.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Autor: 