klp.plClive Lewis wychowywał się wraz ze starszym bratem Warrenem, w powieści występującym jako Warnie. W dzieciństwie chłopcy często grali w grę „Animal Land and India”. Autor „Opowieści z Narnii” miał obsesję na punkcie mówiących zwierząt, zaś Warnie był zafascynowany Indiami. Wspólnie wytyczyli specjalne miejsce nazwane Animal Land, graniczące z Indiami. Krainę tę zamieszkiwały mówiące zwierzęta, które były zaangażowane w handel z mieszkańcami Indii. Wiele osób w świecie Animal Land dopatrywało się pierwowzoru krainy Narnii, pełnego mówiących zwierząt (wyimaginowane królestwo Boxen).
W szkole mały Lewis miał problemy z gramatyką. Na początku szkoły średniej był niewysortowany, zaś w szkołach do których uczęszczał sport odgrywał istotną rolę. Stał się ofiarą obecnego w angielskich internatach gnębienia młodszych uczniów przez starszych. Polegało to na tym, że młodsi traktowani byli jak służący. Niechęć do szkoły przejawia się w wielu utworach Lewisa z cyklu „Opowieści z Narnii”. Na przykład postać nauczyciela Kirke pokazuje stan ówczesnej angielskiej edukacji, zaś Edmund nie potrafi odnaleźć się w szkole.
Lewis wychowywał się w rodzinie protestanckiej, jednak z czasem jego wiara słabła, z czasem stał się agnostykiem, a następnie ateistą. Po powrocie na uczelnię rozpoczął się jego powolny powrót na łono chrześcijaństwa. Miał nieokreślone wrażenie płynącej z tego „radości”, pewnego rodzaju tęsknoty duchowej. Do Kościoła, aczkolwiek z oporami, powrócił w 1929 roku.
Lewis pytany o poszczególne sceny z książki tłumaczył, że nie potrafi wyjaśnić ich pochodzenia. Na przykład obraz Łucji, która po raz pierwszy rozmawia z Tumnusem w zaśnieżonym lesie pod parasolem towarzyszył mu od czasu, gdy pisarz miał szesnaście lat. Lewis stworzył historię o Narnii opierając się na wyobrażonych obrazach.
Pierwsza opowieść z cyklu rozgrywającym się w świecie Narnii - „Lew, czarownica i stara szafa” - ukazała się 16 października 1951 roku. Spotkała się między innymi z krytyką Tolkiena. Uważał on, iż w „Lwie, czarownicy i starej szafie” zbyt wiele elementów nie współgra, jak chociażby wszechmocny lew i złe wiedźmy, mówiące zwierzęta i dzieci. Pomimo tego, iż książki nie zdobyły początkowo uznania krytyków, to szybko spodobały się czytelnikom.
Autor: