klp.plMotyw przyjaźni
Nauczycielem przyjaźni jest w utworze lis. Daje Małemu Księciu lekcję przyjaźni, która jest nauką cierpliwości w obcowaniu z drugim człowiekiem. Wcześniej wędrowiec nie mógł odnaleźć przyjaciela, szczególnie w wysokich górach, gdy nie patrzył nikomu w oczy. Lis przyjaźń nazywa oswojeniem, tworzeniem więzów, czyli powiązaniem się wzajemnie zależnościami i potrzebami. Lis tłumaczy, że przyjaźń polega na rozpoznawaniu kroków, kojarzeniu włosów, ze względu na kolor zboża oraz niespokojne oczekiwanie na przyjście drugiej osoby. Przyjaźń łączy dwie osoby i wymaga czasu. To proces długotrwały i oparty na specjalnych rytuałach (zbliżanie się do siebie przy każdym spotkaniu). Mały Książę poświęcając wiele czasu na oswojenie lisa przekonuje się, że sam został „oswojony” przez różę. Lis wyraża jeszcze jedną prawdę o przyjaźni – „niesie z sobą ryzyko łez”. Choć lis i chłopiec muszą się rozstać pozostanie zwierzęciu „coś ze względu na kolor zboża”.
Motyw miłości
Pierwszą i jedyną miłością Małego Księcia była róża. Nie od razu była to jednak uczucie prawdziwe. Początkowo Małemu Księciu towarzyszy fascynacja pięknem kwiatu i zauroczenie. Nie potrafi w nim znaleźć prawdziwej kobiecości. Róża z kolei potrafi przywiązać chłopca, jednak jest dumna i kapryśna. Książę jest za młody i zbyt niedoświadczony, by ją pokochać. Bohater wyrusza w daleką podróż i, po pierwszym rozczarowaniu istnieniem tysięcy róż podobnych do jego róży, uświadamia sobie, że podobna nie znaczy taka sama. Tęskni za swym kwiatem, a lis uświadamia mu, że jest za niego odpowiedzialny, ponieważ został oswojony. Patrzenie w gwiazdy i świadomość, że na malutkiej planecie jest jego róża czyni go szczęśliwym i wyjątkowym.
Motyw samotności
Samotność Mały Książę poznaje podczas swej wędrówki. Na swej planecie, odkąd pojawiła się róża, nie czuje się sam. Podczas podróży szuka przyjaciela. Napotykani ludzie zapatrzeni są w siebie, nie żyją naprawdę, nie mają wyobraźni, więc nie dają się „oswoić”. Także krzyk na wyżynie nic nie daje – malcowi odpowiada jedynie echo. Dopiero lis pozwala się „oswoić” księciu i uczy czym jest prawdziwa przyjaźń.
Motyw wyobraźni
Utwór uświadamia, że dorośli pozbawieni są wyobraźni i fantazji. Żyją jedynie rzeczami przyziemnymi, materialnymi, są zapatrzeni w siebie. Jedynie dzieci wiedzą, czego szukają. Mały Książę patrzy na świat oczami wyobraźni. Potrafi dostrzec piękno w swej róży, ale i w kropli wody. Pilot w dzieciństwie także był do niego podobny. Namalował słonia połkniętego przez węża boa, jednak dorośli widzieli na rysunku kapelusz. Rysunek ten stał się testem na wyobraźnię przeprowadzanym przez lotnika – sprawdzał, czy rozmówca zachował dziecięcą wrażliwość. Zazwyczaj rozczarowywał się. O roli wyobraźni świadczy też fakt, że dla Małego Księcia doskonały wydał się baranek, który skrył się w drewnianej skrzyni. „Najważniejsze jest niewidoczne dla oczu”. Prezentem małego bohatera dla pilota były gwiazdy – ilekroć miał w nie spojrzeć miał wspomnieć o przyjacielu i usłyszeć jego śmiech. Ich wzajemne prezenty nie są materialne, ale poprzez to ich wartość wzrasta - nikt nie może ich odebrać. Baranek i gwiazdy symbolizują tak ważne dla dziecka wartości, jak: światło, nadzieja, łagodność, niewinność i marzenia.
Motyw śmierci
Postawę wobec śmierci reprezentuje Mały Książę. Sam oswaja się ze swym odejściem podczas pierwszego spotkania ze żmiją. Zwierzę zapowiada, że potrafi pomóc mu powrócić tam, skąd przyszedł. Po rocznej podróży Mały Książę powraca do miejsca, gdzie wylądował i spotkał węża. Towarzyszy mu pilot, który próbuje zrozumieć, czym jest odejście. Nie do końca je akceptuje, ale wierzy, że jest to jedynie przejście do innego miejsca, zrzucenie starej i za ciężkiej „skorupy ograniczeń”.
strona: - 1 - - 2 -
Autor: