Zeus - kim był mitologiczny bóg?

Zeus (Dzeus) – władca Olimpu i główny bóg greckiego panteonu. Przede wszystkim władał niebem – rozjaśniał je bądź zasnuwał chmurami, odpowiadał za pogodę i wszelkie zjawiska atmosferyczne, a zwłaszcza chmury, wiatry, gromy i błyskawice – dlatego jego podstawowym atrybutem był piorun. Oprócz tego towarzyszył mu orzeł. Przedstawiany był także z tarczą wykutą przez Hefajstosa – egidą. W związku z tym, że był bogiem zjawisk atmosferycznych w rolniczym kraju, jakim była Grecja, był bardzo poważany.

Zeus był synem tytana Kronosa i tytanidy Rei. Matka uratowała go przed pożarciem przez ojca i oddała na wychowanie korybantom, kuretom i kozie Amaltei. Gdy dorósł zmusił ojca do zwrócenia połkniętego rodzeństwa: Posejdona, Hadesa, Hestii, Demeter i Hery, następnie uwolnił cyklopów oraz hekatonhejrów i po zwycięskiej bitwie z gigantami zasiadł na olimpijskim tronie. Poślubił kolejno: Metis, Temidę, Demeter, Afrodytę, Leto, a na koniec prawowitą małżonkę Herę.

Miał wiele boskich dzieci, a także herosów i półbogów, które pochodziły z jego wielu przelotnych związków (ukazywał się wówczas pod postacią byka lub łabędzia). Po pierwszym burzliwym okresie Zeus jawił się jako wyraz spokoju, ładu i mądrości. Rościł sobie prawo do miana „ojca bogów” oraz „ojca ludzi”. Był surowym pogromcą zbrodni, sprawcą potopu na ziemi jako karze za ludzkie występki, ukarał także Prometeusza, za kradzież z Olimpu i ofiarowanie ludziom ognia.

Zeus był opiekunem tego, co było blisko nieba, czyli gór. On odpowiadał za pogodę, więc zwracano się do niego w czasie suszy. Uważany był także za boga odpowiedzialnego za wegetację roślin. Sprawował także pieczę nad ludzkimi siedzibami dlatego oddawano mu cześć w wielu pałacach. Był też pierwowzorem idealnego ojca i króla. Jako władca nad panteonem bogów dbał o ład, prawo moralność zarówno w rodzinie, jak i w państwie. Jako opiekun prawa stał na straży niepisanych, podstawowych praw boskich i ludzkich, takich jak poszanowanie władzy królewskiej i porządku społecznego, dotrzymywanie danej przysięgi czy przyjmowanie przybyszów w gościnę. Opiekował się także posłami i heroldami, a nawet najskromniejszymi żebrakami.

Zeus był bogiem opatrznościowym, sam podlegał jedynie Przeznaczeniu. Był uosobieniem szacunku, łagodności i miłosierdzia. Nie dawał się ponieść własnym kaprysom (chyba, że chodziło o liczne miłostki). Uważany był za rozdawcę dobra i zła (przed bramami jego pałacu stały dwa dzbany – jeden z dobrem, a drugi ze złem, z których czerpał na przemian dla każdego z ludzi). Ukazywany był przy złotych szalach, na których ważył losy śmiertelnych i według wskazań zsyłał dolę i niedolę. Ważną dziedziną podlegającą Zeusowi było wróżbiarstwo. Zsyłał on widzenia w snach lub dawał znaki poprzez zjawiska atmosferyczne: grad, meteory, grzmoty. Wiele dziedzin, którym patronował Zeus musiał dzielić z innymi bogami.

Był przedstawiany jako mężczyzna w sile wieku, spokojny w swej potędze, o typowo greckich rysach i muskularnym ciele. Jego ciało było smukłe i silne, przysposobione do walki. W dłoni najczęściej dzierżył grom lub piorun.

  Dowiedz się więcej