Balladyna – kobieta ambitna czy zbrodniarka?

Plan rozprawki
I. Teza: Balladyna jest zarówno kobietą ambitną, jak i zbrodniarką.
II. Argumenty:
a. Balladyna nie była zadowolona ze swojego dotychczasowego życia i pragnęła za wszelką cenę osiągnąć awans społeczny.
b. Balladyna dokonuje szeregu morderstw.
c. Morderstwa te są zaplanowane i podporządkowane określonemu celowi.
III. Potwierdzenie tezy.

Rozprawka
Tytułowa bohaterka dramatu Juliusza Słowackiego budzi skrajne emocje. Na pierwszy rzut oka dostrzegamy w niej wyłącznie zbrodniarkę.

Powiedzenie jednak, że Balladyna to morderczyni, nie wyczerpuje jej opisu. Przestępstwa były przecież czymś motywowane. Dziewczynę należy uznać zarówno za zbrodniarkę, jak i osobę bardzo ambitną.

Według Słownika Języka Polskiego PWN ambicja to „silne pragnienie odniesienia sukcesu lub osiągnięcia doskonałości”. Balladyna pragnęła wydostać się z niższych warstw społecznych, w których się urodziła. Nie czerpała satysfakcji z życia w ubogiej chacie wraz z siostrą Aliną i Matką, nie interesowała ją praca na polu i w domu. Marzyła o bogactwie, ale też władzy. Bycie królową było dla Balladyny synonimem życiowego sukcesu.

Napędzana chorobliwą ambicją, bohaterka postanowiła za wszelką cenę osiągnąć swój cel. Pozbywała się wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób mogliby jej przeszkodzić w objęciu tronu. Kto Balladynie zagrażał? Kirkor i fon Kostryn ze względu na zajmowane stanowiska na dworze. Gralon, którego bohaterka podejrzewała o spiskowanie. Pustelnik, ponieważ wiedział, że zabiła Alinę. Matka, gdyż przypominała Balladynie o jej chłopskim urodzeniu.

Ambicja Balladyny sprawiała, że zbrodnie dziewczyny trudno nazwać zabójstwami w afekcie. Były to czyny przemyślane, planowane, wymierzone w konkretne osoby.

Biorąc pod uwagę wyrachowane działania Balladyny oraz jej pragnienie spektakularnego sukcesu, należy uznać ją za ambitną zbrodniarkę.

  Dowiedz się więcej