DZIADY cz. III - USTĘP - PRZEDMIEŚCIA STOLICY

Te jak marmury kararyjskie świecą,
Tamte się żarzą iskrami rubinów;
W górze wierzchołki zginają i łączą,
Kręcą w krużganki i łukami plączą,
I ścian, i dachów malują widziadła;
Jak owe miasto, co nagle powstanie
Ze śródziemnego czystych wód zwierciadła
Lub na libijskim wybuchnie tumanie,
I wabi oko podróżnych z daleka,
I wiecznie stoi, i wiecznie ucieka *.

Już zdjęto łańcuch, bramy otwierają,
Trzęsą, badają, pytają - wpuszczają.





strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej