klp.plMama, czyli pani Erikson
Bohaterka jest mamą Lassego, Bossego i Lisy, zajmuje się prowadzeniem domu oraz organizowaniem działalności kurzej fermy w Bullerbyn. Cechuje ją troskliwość (dzięki jej opiece Lasse doszedł do siebie po niebezpiecznej przygodzie na zamarzniętym jeziorze), zaradność (suszyła wiśnie, który rodzina miała w nadmiarze) i pracowitość (wytkała do pokoiku Lisy z gałganków dywaniki w czerwone, żółte, zielone i czarne paski). Pozwalała na córce na zabawy typowe dla chłopców, choć uważała, że małe dziewczynki nie powinny nocować w stogu, pozwoliła jej także na nocną zabawę.
Tata, czyli pan Erikson
Tata Lassego, Bossego oraz Lisy zajmuje się stolarką (wieczorami wyczarowywał dla córki w swoim warsztacie komodę i okrągły stolik, półeczkę, trzy krzesła do jej pokoiku), pracuje także w mleczarni oraz w swoim gospodarstwie. Lubi poświęcać wolny czas swoim dzieciom, czego przykładem mogą być wspólne zabawy przy ścinaniu choinek w zimie czy łowieniu raków.
Zagroda Północna
Ciocia Greta Andersson
Greta Andersson to mama Britty i Anny.
Wujek Erik Andersson
Erik Andersson to ojciec Britty i Anny.
Anders Jan Andersson
Anders Jan Andersson to dziadek Britty i Anny, tata wujka Erika i ważna postać w powieści “Dzieci z Bullerbyn”. Senior jest ukochanym „dziadziusiem” dla wszystkich bohaterów książki Astrid Lindgren, to jego – prócz jeziora Zagrody Północnej, Lisa najbardziej zazdrości przyjaciółkom.
Bohater ma osiemdziesiąt lat, jest byłym właścicielem Zagrody Północnej, a teraz mieszka w swoim dawnym domu. Najczęściej siedzi w pokoju na piętrze. Wszystkie dzieci chodziły tam, gdy nie miały nic innego do roboty. Dziadziuś najczęściej siedział w fotelu na biegunach, miał długą, białą brodę, przez co przypominał krasnoludka. Staruszek miał bardzo słaby wzrok, prawie nic nie widział, nie mógł czytać. Na szczęście pamiętał większość przeczytanych książek, które teraz opowiadał dzieciom. One za to czytały mu gazety:
„kto umarł i kto skończył pięćdziesiąt lat i różne nieszczęśliwe wypadki, i ogłoszenia, i wszystko. Jeśli w gazecie jest napisane, że gdzieś uderzył piorun, to dziadziuś umie opowiedzieć najmniej dwadzieścia różnych wypadków, gdzie i kiedy piorun uderzył dawniej. A jeśli jest napisane, że byk zakłuł kogoś rogami, to dziadziuś opowiada nam o wszystkich ludziach, których znał i których zły byk wziął na rogi. W ten sposób trwa to dość długo, zanim przeczytamy gazetę”.
W szafie dziadziuś ma skrzynkę z narzędziami, które chłopcy mogą od niego pożyczać. Stoi tam też skrzynka z jabłkami, którymi częstuje gości, podobnie jak i cukierkami ślazowymi.
W swoim oknie dziadziuś ma pelargonie, które bardzo pielęgnuje, mimo że jest prawie niewidomy. Często długo z nimi rozmawia.
Jeśli jest ładna pogoda, staruszek wychodzi na spacer. Pomaga sobie laską, którą maca drogę. Latem siaduje najczęściej na ławce.
Urodziny obchodzi 13 października. W powieści pewnej niedzieli kończy 80 lat. Wówczas wszyscy mieszkańcy Bullerbyn złożyli mu życzenia już z samego rana, przynosząc śniadanie do łóżka i kwiaty. Przez cały dzień przychodziły listy, kwiaty i depesze dla solenizanta.
Pewnego deszczowego popołudnia, gdy dziewczynki siedziały u dziadziusia i czytały mu gazetę, on opowiedział im trochę o swej przeszłości.
Gdy dziadziuś był małym chłopcem, jego rodzice zmarli a on trafił do niedobrych ludzi. Musiał dużo pracować, był bity, często nie dostawał jedzenia, aż w końcu uciekł. Zanim dostał się w końcu do dobrych ludzi, miał wiele wesołych i dziwnych przygód.
Zagroda Południowa
Ciocia Lisa
Ciocia Lisa to mama Ollego i Kerstin. Jest bardzo troskliwa, spokojna i miła.
Wujek Nils
Wujek Nils to tata Ollego i Kerstin. Lubi bawić się ze swoimi dziećmi.
Kerstin
Kerstin to młodsza siostra Ollego, oczko w głowie chłopca i innych mieszkańców Bullerbyn.
Choć zaraz po jej urodzinach Lasse i inni uważali, iż jest brzydka i gdy będzie większa, wszyscy będą się śmiać z jej różowej, pomarszczonej buźki, po chrzcinach dziewczynki zakochują się w ślicznej Kerstin. Zdaniem Lisy była ona „najmilszym dzieckiem, jakie istnieje na świecie”.
Więcej o małej Kerstin mówi popołudnie spędzone pod opieką Lisy i Anny, które przed tym traumatycznym przeżyciem marzyły, by zostać piastunkami. Dziewczynka okazała się wulkanem energii, jej nieposkromiona żywiołowość dała bohaterkom się we znaki.
Autor: