Bohaterowie

Hamlet – duński królewicz, któremu stryj zamordował ojca, ożenił się z jego matką, a następnie przejął władzę w państwie. Za namową ducha ojca Hamlet zaczyna poszukiwać prawdy o śmierci swego ojca, a dawnego króla. Już wcześniej, przed spotkaniem ducha, podejrzewał spisek stryja. Jego przygnębienie po stracie ojca i tronu (Hamlet miał do tronu większe prawa niż stryj) pogłębia poczucie niesprawiedliwości i wielki zawód z powodu poczynań matki, królowej Gertudy. Hamlet zarzuca matce zbyt szybkie zamążpójście i zdradę.



Hamlet jest bohaterem wrażliwym. Zdaje sobie sprawę z konieczności dokonania zemsty, ale rozterki wewnętrzne rozciągają w czasie jego działania. Królewicz ma wątpliwości. Jego życie komplikuje stryj, Klaudiusz, który odczuwa zagrożenie obecnością Hamleta i zamierza wysłać młodego bratanka do Anglii. Hamlet zaczyna udawać obłęd. Dla dworzan jego słowa są niezrozumiałe, jego porywczość i nagłe wyciszanie się są symptomem choroby. Królowa i król próbują odszukać przyczyny złego stanu Hamleta. Szukają ich w niespełnionej miłości Hamleta do Ofelii, w wielkiej rozpaczy po stracie ojca, w niezrozumieniu matki. Hamlet daje wreszcie królowi do zrozumienia, że wie o zbrodni bratobójstwa. Służy temu przedstawienie teatralne. Po przypadkowym morderstwie Poloniusza Hamlet wyjeżdża do Anglii, lecz jeszcze w drodze zawraca. Dowiaduje się o śmierci ukochanej Ofelii. Ginie w pojedynku z Laertesem. Jego los znów wplątany jest w intrygę Klaudiusza, ale przypadek sprawia, ze ginie cała królewska rodzina i Laertes.



Ofelia – córka Poloniusza, ukochana Hamleta. Jest młodziutka, niewinna, wszyscy doceniają jej piękno i dobroć. Przyjmuje zaloty Hamleta i od początku odwzajemnia jego uczucie. Słucha jednak posłusznie rad starszego brata, Laertesa, oraz ojca, Poloniusza, aby uważać na delikatność cnoty, nie poddawać się namiętności, uważać na obowiązki królewicza i zwodniczość męskich umizgów. W swojej dziewczęcej naiwności Ofelia pokazuje miłosne listy ojcu, który z kolei donosi królowi o miłości obojga młodych. Ofelia nie rozumie późniejszej przemiany Hamleta: zmiany tonu jego rozmów z dziewczyną, zaprzeczania uczucia do niej. Ofelia zaczyna wierzyć ojcu, że Hamlet jest obłąkany. Modli się do Boga o przywrócenie zdrowia jej ukochanemu. Czuje się bardzo dotknięta i skrzywdzona słowami odmienionego Hamleta. Za nakazem rodzica Ofelia przestaje przyjmować listy i odwiedziny królewicza.



Po śmierci Poloniusza dziewczyna popada w obłęd. Rozczochrana i nieświadoma rzeczywistości chodzi po zamku, rozdaje wszystkim kwiatki, śpiewa piosenki o śmierci ukochanego, a także – jak się zdaje – o ojcu. Ofelia tonie w rzece pod zamkiem. Najprawdopodobniej popełniła samobójstwo, bo wiemy z relacji królowej, że kiedy wpadła do wody, nie ratowała się, spokojnie i ze śpiewem zanurzyła się w głębinie rzeki. Rozmawiają o Ofelii także grabarze, kopiąc jej grób. Uważają, że gdyby nie była szlachcianką, nie miałaby chrześcijańskiego pogrzebu.





strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 - 

  Dowiedz się więcej