klp.plMotyw rycerza, mędrca, arkadii i inne motywy w „Hobbicie”
Motyw rycerza w „Hobbicie”
Motyw ten także zrealizowany został za pomocą Barda. Łucznik okazał się prawdziwym bohaterem nie tylko dlatego, że własnoręcznie zabił przerażającego Smauga, ale przede wszystkim dlatego, że do końca pozostał w Esgaroth, nawet po tym, jak miasto opuścił jego władca. Bard dowodził małym oddziałem łuczników, którzy przezwyciężyli swój strach i stawili czoła smokowi.
Bohater dowiódł także później swojej odwagi, męstwa, ale także rozwagi. Najpierw starał się uniknąć starcia z krasnoludami, ponieważ zdawał sobie sprawę z tego, że trzynastoosobowy oddział Thorina nie ma szans z dowodzoną przez niego armią. Postępując w ten sposób Bard pokazał, że jest osobą niezwykle szlachetną. Później, już na polu bitwy, wykazał się wielką walecznością i odwagą, kiedy rozprawiał się z goblinami i wargami.
W trakcie bitwy Pięciu Armii wielu bohaterów wykazało się rycerską postawą, ale na szczególną uwagę zasługuje Beorn. Człowiek-niedźwiedź zjawił się niespodziewanie i z wielką żarliwością rzucił się do walki. Dostrzegając konającego na polu boju Thorina przeniósł go w bezpieczne miejsce, a po powrocie do walki powalił przywódcę goblinów – Bolga, co praktycznie przesądziło o wyniku bitwy.
Motyw władzy w „Hobbicie”
Została ukazana w powieści jako wielka siła, niosąca za sobą jeszcze większą odpowiedzialność i zagrożenie. Przykładem, jak sprawnie i sprawiedliwie rządzić ludem są w utworze władcy elfów, czyli Elrond i król leśnych elfów. Obydwaj cechowali się mądrością i wyrozumiałością. Każdy z nich znał na tyle swoich poddanych, że wiedział, czego potrzebują i oczekują. Nie kierowali się jednak chęcią zyskania popularności czy poklasku w podejmowaniu decyzji. Żaden z poddanych nie odważył się nawet powiedzieć złego słowa przeciwko nim, bo nie było takiego powodu.
Z drugiej strony możemy postawić władcę Miasta na Jeziorze, którego zaprzątały
„przede wszystkim sprawy handlu i myta, towarów i złota; tym właśnie upodobaniom zawdzięczał swoje stanowisko”.Człowiek ten doszedł do władzy dzięki temu, że mówił to, co chciał usłyszeć lud. Bacznie przysłuchiwał się nastrojom społecznym, by dzięki temu pozostawać na swoim stanowisku. Po latach pełnienia najwyższych honorów władza wyraźnie mu zaszkodziła. Władca stał się niejako niewolnikiem sprawowania rządów. Objawiało się to między innymi tym, że obawiał się każdego przybysza, ponieważ uznawał go za potencjalne zagrożenie. Wydawało mu się, że dookoła czyhają ludzie, którzy planują odebrać mu władzę.
Motyw śmierci w „Hobbicie”
Motyw ten pojawia się kilkakrotnie w powieści, lecz najbardziej wyeksponowany został w przypadku Thorina. Dębowa Tarcza przed odejściem na inny świat pokłócił się bardzo się z Bilbem i Gandalfem, zarzucając im knucie przeciwko niemu. Krasnolud znajdował się wówczas w szale, ponieważ dowiedział się, że hobbit oddał Arcyklejnot – skarb jego przodków, na którym najbardziej mu zależało – Bardowi i królowi leśnych elfów. Nie przyjmował do wiadomości, że Baggins zrobił to w dobrej wierze, by rozwiązać konflikt pomiędzy zwaśnionymi stronami. Obrażony Thorin nie zamierzał brać udziału w bitwie Pięciu Armii, lecz po ochłonięciu i zrozumieniu popełnionych błędów włączył się do walki.
Dębowa Tarcza poniósł liczne rany, które wkrótce okazały się być śmiertelnymi. Przed odejściem zdążył przeprosić za swoje zachowanie Bilba. Na łożu śmierci poprosił o przebaczenie i uzyskał je. Dzięki temu ostatniemu gestowi zrehabilitował się w oczach pozostałych bohaterów i zasłużył na iście królewski pogrzeb.
Śmierć była także głównym powodem, dla którego w ogóle doszło do bitwy Pięciu Armii. Przypomnijmy, że po zabiciu przez Gandalfa Wielkiego Goblina, jego syn Bolg wyruszył w pościg za bohaterami, po drodze gromadząc wielką armię. Na polu bitwy potomek władcy goblinów także poniósł śmierć z rąk, a raczej z łap, człowieka-niedźwiedzia Beorna.
Warto także zwrócić uwagę na śmierć Smauga. Smok przed wyzionięciem ducha zdążył zniszczyć prawie całe Esgaroth. Przez wiele dziesiątek, a może nawet setek, lat uchodził za nieśmiertelnego, ponieważ całe jego ciało pokryte było gruby pancerzem. Dopiero Bilbo dostrzegł, że nad lewą piersią znajduje się czuły punkt Smauga, co później wykorzystał Bard, oddając w to miejsce celny strzał z łuku. Śmierć smoka była powodem, dla którego dzielnego łucznika okrzyknięto nowym królem Dali.
Motyw szczęścia w „Hobbicie”
Wielokrotnie przychodzi z odsieczą bohaterom, którzy wydają się być w sytuacji bez wyjścia. Przytaczając przykłady warto zacząć od momentu, kiedy krasnoludy zostały schwytane przez trolle. Już wydawało się czytelnikowi, że Thorin i jego przyjaciele nie ujdą z opresji, kiedy szczęśliwie pojawił się Gandalf, który sprytnie skłócił trolle ze sobą.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Autor: