Bogowie greccy – opis i charakterystyka, atrybuty

Artemida

- opiekunka świata roślinnego i zwierzęcego, pani dzikich zwierząt. Bogini łowów i księżyca. Córka Zeusa i Latony, bliźniacza siostra Apolla. Była wiecznie młoda i dziewicza, zajmowała się głównie polowaniem. Była znakomitą łuczniczką, a jej strzały przynosiły cichą i bezbolesną śmierć. Walczyła przeciw gigantom, zabiła też w obronie czci matki dzieci Niobe. Zażądała od Agamemnona ofiary z jego córki Ifigenii (darowała jej życie, przyjmując jako kapłankę). Opiekowała się także położnictwem i porodami.

Hermes

- boski posłaniec, herold. Syn Zeusa i Mai. W dniu urodzin ukradł Apollinowi woły, a w zamian wręczył mu zrobioną ze skorupy żółwia lirę. Był bogiem dróg i granic, przewodnikiem dusz do Podziemia, a także bogiem snów i marzeń sennych. Był sprytny i zręczny, patronował szczęśliwemu trafowi.

Opiekował się pasterzami i ich stadami, pomagał kupcom, podróżnym, złodziejom. Był bogiem-wynalazcą, był twórcą sztuki muzycznej, hermeneutyki, umiejętności pisania i krasomówstwa oraz gimnastyki. Jego atrybutem była złota laska herolda opleciona przez węże, szeroki podróżny kapelusz oraz uskrzydlone sandały. Ulubionymi zwierzętami zaś owce i barany.

Hefajstos

- był bogiem ognia i wulkanów, opiekunem rzemiosł, a zwłaszcza kowalstwa i metalurgii. Bóg-kowal przedstawiany był najczęściej jako silny starzec ze szczeciniastą brodą w owalnej czapce na głowie, z narzędziem – młotem lub obcęgami.

Był synem Zeusa i Hery. Gdy pewnego razu stanął po stronie matki został zrzucony na wyspę Lemnos. Kulał na jedną nogę. Mimo swej brzydoty za żonę pojął Afrodytę. Miał swe kuźnie wewnątrz wulkanów, gdzie pracował wraz z cyklopami. Był budowniczym złotego tronu-pułapki dla Hery, wytwórcą złotej zbroi Achillesa, rozłupał także głowę Zeusa przy narodzinach Ateny.

Ares

- bóg wojny i personifikacja szału bitewnego. Syn Zeusa i Hery. Kochał szczęk oręża i rozlew krwi. Jego atrybutami były: zbroja, hełm, tarcza, włócznia i inne elementy rynsztunku, zaś ulubionymi zwierzętami pies i sęp. Na wojnie towarzyszyli mu jego synowie – Fobos (strach) i Dejmos (Przerażenie), a także bogini Eris (Niezgoda). Był uosobieniem brutalnej siły, agresji i gwałtowności. Był kochankiem Afrodyty.

Dionizos (Bachus)

- bóg wina i odradzającej się wciąż przyrody i tragedii. Syn Zeusa i królewny tebańskiej Semele. Hera namówiła ją, by spojrzała w oblicze boga. Wówczas kobieta spłonęła w ogniu piorunów. Z jej prochów Zeus uratował sześciomiesięczny płód i donosił go we władnym udzie. Na jego przybranych rodziców Hera rzuciła szaleństwo, dlatego Zeus zamienił go w koziołka i oddał na wychowanie nimfom. Jednak dopadło go szaleństwo i błąkał się po okolicznych krainach ucząc ludzi sztuki produkcji wina. Obłęd we Frygii zdjęła z niego bogini Kybele i wtajemniczyła w swe misteria. Władcy, którzy nie chcieli wprowadzić u siebie jego kultu najczęściej popadali w obłęd lub nagle ginęli.



Dionizos ukazywany był w orszaku satyrów, selenów i bachantek. Przynosił ludziom radość i rozpraszał troski, jego wyznawcy popadali w ekstazę, tracąc swą tożsamość. Uroczystości na jego część przybierały czasem formę religijnych orgii, podczas których kobiety zwane menadami w szaleńczej ekstazie rozrywały dzikie zwierzęta i zjadały ich surowe mięso. Nosiły wówczas maski.

W czasach historycznych uroczystości na cześć boga przyjęły łagodniejszy charakter – zwano je Dionizjami. Ulubionymi roślinami Dionizosa była winna latorośl i mitr. Przedstawiano go jako młodzieńca z bujnymi włosami, najczęściej z pucharem wina w dłoni. Tragedia i komedia wywodzą się z przedstawień, jakie odbywały się na cześć Dionizosa.



strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej