Wojna trojańska - streszczenie

Pięta Achillesa

Najlepszym greckim żołnierzem był Achilles. Jego ciało było odporne na każde zranienie. W dzieciństwie matka kąpała go w Styksie - świętej rzece bogów. Jedynym wrażliwym miejscem na ciele Achillesa była jego pięta. To za nią trzymała go matka podczas kąpieli.

Po dziewięciu latach miasto nadal odpierało szturm. W dziesiątym roku w greckim obozie wybuchła zaraza. Śmierć zabierała po kilkanaście osób dziennie. Było to zemsta Apolla za porwanie córki jego kapłana przez Agamemnona. Gdy Achilles z radą wojskową zmusił Agamemnona do oddania dziewczyny, ten w odwecie odebrał wojownikowi jego niewolnicę. Rozzłoszczony Achilles ogłosił więc, że nie będzie walczył, dopóki Trojanie nie podejdą do jego namiotów.

Impas przerwał dopiero olbrzymi Hektor, który dotychczas unikał walki z Achillesem. Obywatel Troi wdarł się z wojskiem na wały, zmuszając zdziwionych Greków do ucieczki na okręty.



Tymczasem do walki włączył się Patrokles. Ubrany w zbroję Achillesa, ruszył na obrońców Troi. W wyniku starcia z Hektorem zginął. Gdy zwycięzca chciał porozrywać nagie ciało pokonanego, na okopach pojawił się Achilles. Wypłoszył Hektora i godnie uczcił śmierć przyjaciela.

Po pewnym czasie, z morza wyłoniła się matka Achillesa. Podarowała synowi nową zbroję. Żądny zemsty Achilles, ciął wroga na prawo i lewo. W końcu stanął twarzą w twarz z Hektorem. Po krótkiej pogoni Zeus położył na szali dwa losy na Olimpie – ten Hektora spadł do Hadesu. 



Po chwili Achilles śmiertelnie ugodził Hektora „tam, gdzie kość, łączy szyję i ramiona”. Zdarł zbroję żelazem, przekuł nogi, do ran włożył miedziane kolce, a ciało przywiązał powrozem do rydwanu. Trojanie z płaczem patrzyli, jak Hektor był wleczony za wozem zwycięzcy. Po wszystkim Achilles wrócił do obozu, a zwłoki pokonanego rzucił przy „marach Patroklesa”. 

Wkrótce król Priam przybył do obozu Greków z wozem pełnym srebra i złota. Padł przed zabójcą syna na kolana. Prosił o możliwość wykupienia ciała syna. Achilles zgodził się. Rozkazał umyć i namaścić ciało Hektora, po czym okryć je całunem i złożyć na wozie. Uroczystości pogrzebowe trwały dwanaście dni, po czym zwłoki Hektora spalono na stosie. 

Wkrótce potem zginął Achilles. Został trafiony w piętę strzałą Parysa. Jego kości pochowano w złotej urnie przed wielkim kurhanem usypanym przez żołnierzy. Zbroję przyznano Odyseuszowi. 

Śmierć poniósł również Parys, a Helenę wydano za jego brata Deifobosa. Niepocieszona takim obrotem spraw, pomogła Diomedesowi i Odyseuszowi zakraść się do świątyni Ateny i wykraść posąg palladom. Przyczyniła się tym samym do odebrania Troi boskiej przychylności – bez posągu byli bezbronni. 

Koń trojański

Gdy Trojanie usłyszeli złą nowinę o kradzieży, wiedzieli, że nadchodzi ich koniec. Niespodziewanie jednak Grecy zaczęli wycofywać się z pola walki. Za kurhanem Achillesa znajdował się ogromny, drewniany koń. Kapłan Laokoon zasugerował, że należy spalić podarunek. Trojanie, jednak nie posłuchali go i przeciągnęli konia pod mury miasta (jako ofiarę dla bogini Ateny). Na znak zwycięstwa Trojanie urządzili zabawę zaprawianą alkoholem. 



Po zapadnięciu Trojan w głęboki sen, z brzucha konia wyszło dwunastu najlepszych greckich żołnierzy na czele z Odyseuszem. Otworzywszy bramy miasta, zaprosili do środka przyjaciół pozostających na ukrytych za wysepką okrętach. W mieście rozpętała się rzeź. Grecy zabili prawie wszystkich Trojan z królem Priamem i mężem Heleny Deifobem włącznie. 

Grecy kilka dni po zburzeniu Troi zaczęli wracać do domów. Pod nieobecność Agamemnona jego żona, przekonana o śmierci ukochanego wyszła za Ajgistosa. Gdy król jednak powrócił małżonkowie zarąbali siekierami Agamemnona. Pomścił go jego syn Orestes, który dzięki pomocy siostry – Elektry – zabił Ajgistosa i matkę. Matkobójcę dręczyły jednak wyrzuty sumienia. Aby się ich pozbyć musiał zdobyć na Krymie cudowny posąg Artemidy. Strzegła go kapłanka Ifigenia, siostra Orestesa. Rodzeństwo wspólnie opuściło Krym.



Helena po śmierci Menelaosa została wygnana z Myken. Schroniła się na wyspie Rodos u przyjaciółki – Polikso. Ta jednak nienawidziła Helenę za śmierć swego męża pod Troją. Przebrała swe służące za Erynie i nasłała na Helenę. Kobiety spętały ją i powiesiły na drzewie.



strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej