Streszczenia i opracowania lektur szkolnych klp klp.pl

Wojna trojańska krótkie streszczenie (10 zdań)


Na weselu Tetydy i Peleusa pojawia się nieproszony gość, bogini niezgody, Eris. Przynosi jabłko, które staje się przyczyną konfliktu między boginiami, o to, która z nich jest najpiękniejsza. Sytuację, za namową Zeusa, rozwiązuje Parys i wybiera Afrodytę. Ta obiecuje mu rękę najpiękniejszej kobiety na ziemi-Heleny.

Po wygranych igrzyskach Parys zostaje zaproszony na dwór królewski. Organizuje wyprawę do Sparty, podczas której porywa Helenę-żonę Menelaosa. Poruszeni Grecy wyruszają na wojnę przeciwko Troi. W trakcie trwającej 10 lat wojnie ginie mnóstwo żołnierzy, w tym Hektor, Achilles (trafiony w piętę przez Parysa), w końcu sam Parys.

Gdy wydaje się, że Grecy rezygnują z dalszej walki, pod murami Troi pojawia się wielki, drewniany koń. W środku znajduje dwunastu najlepszych greckich żołnierzy na czele z Odyseuszem. Pod osłoną nocy zabijają mieszkańców Troi i ostatecznie zdobywają miasto.

Zobacz również: Wojna trojańska - plan wydarzeń

 

Mit o wojnie trojańskiej - streszczenie szczegółowe


 Ślub Tetydy i księcia tesalskiego Peleusa był okazją do spotkania wszystkich bogów. Weselnicy przybyli z licznymi darami.

Przyczyny wojny trojańskiej


Jabłko niezgody - Jacob Jordaens
Jabłko niezgody - Jacob Jordaens

Wśród gości zjawiła się także nieproszona Eris – bogini niezgody. Dając upust swojej złości, przyniosła w darze złote jabłko z napisem „Dla najpiękniejszej”. Wiedziała, że stanie się to powodem kłótni boginek Hery, Ateny i Afrodyty.
Dobrze wiedzieć
Jabłko, które przyniosła Eris, zwane jabłkiem niezgody, oznacza obecnie źródło konfliktu lub przyczynę kłótni.

Jako rozjemcę sporu Zeus wyznaczył młodego pasterza Parysa. Postawiony w niezwykle trudnej roli bohater Parys był synem Priama - króla Troi. Na kilka dni przed narodzinami jego matka - Hekabe miała proroczy sen. Śniło jej się, że "wydała na świat płonącą żagiew, od której spłonęło całe miasto". Wróżbici orzekli, że syn, którego urodzi, stanie się przyczyną zagłady państwa.

Noworodka oddano więc pasterzom, aby go porzucili w lesie. Ci jednak nie wypełnili polecenia. Jeden z nich, zabrał dziecko do domu i wychował jak swojego syna. Dorastając, Parys nie wiedział, że jest królewskim potomkiem. Jakby tego było mało, został postawiony przez Zeusa w bardzo niezręcznej sytuacji. Kazano mu sądzić trzy boginie, nie mógł zrozumieć, dlaczego wybrano właśnie jego – prostego pasterza. 

Boginie zaczęły zasypywać go obietnicami. Hera przyrzekła, że jako królowa nieba sprawi, że narody będą mu składać bogate daniny. Wizja mieszkania w pałacu była o wiele bardziej kusząca niż powrót do szałasu. Zgodziłby się, gdyby nie jego wewnętrzny głos, który kazał mu czekać na propozycję pozostałych piękności. 

Atena obiecała mu, że uczyni go najmądrzejszym z ludzi. Parys odrzucił propozycję, ponieważ przypomniał sobie o staruszku, który przechodził przez jego wieś. Mówiono o nim, że jest bardzo mądry, ale ma smutne oczy.

Gdy pasterz usłyszał propozycję ostatniej z bogini, Afrodyty, nie miał wątpliwości. Parys miał zostać mężem najpiękniejszej kobiety świata - Heleny. Jabłko otrzymała Afrodyta i konflikt został zażegnany.

Po pewnym czasie w Troi, na górze Ida, odbyły się igrzyska publiczne. Tryumfujący Parys został zaproszony na dwór królewski, gdzie zachwycił wszystkich swą urodą. Był to bardzo ważny dzień - odkryto jego monarsze pochodzenie. Łzom króla Priama z Hekabe nie było końca. Zapomnieli już o złej wróżbie i przyjęli go do swego grona, jakby nigdy ich nie opuszczał.

Stając się oficjalnym synem królewskim, Parys ze świtą dworzan popłynął statkiem do dalekiej Sparty. Tam król Menelaos z całym dworem lacedemońskim przyjął go serdecznie. Pewnego dnia król musiał opuścić miasto. Parys, pod osłoną nocy, porwał Helenę, obiecaną mu przez Afrodytę i powrócił do Troi. 

Przebieg wojny trojańskiej


W Grecji zawrzało - zamorski barbarzyńca nie uszanował świętego prawa gościnności! Podjęto decyzję o wojnie.

Dowództwo nad Grekami objął brat Menelaosa Agamemnon (król Argos i Myken). Zebrawszy wojsko całej Hellady, najlepszych wojowników i największe okręty, wyruszył na wyprawę. Zabrakło jedynie Achillesa, którego matka - Tetyda - przebrała za królewnę i ukryła wśród córek królewskich.

Zgodnie z przepowiednią wróżbitów bez Achillesa, Grecy nie zdobędą Troi. Przebiegły Odyseusz przebrał się więc za kupca i sposobem przechwycił wojownika z pałacu Likomedesa . 

Niestety, nie udało się wypłynąć natychmiast. Nastała cisza morska, która trwała całe tygodnie. Wojownicy od wróżbity dowiedzieli się, że Artemida żąda ofiary - córki Agamemnona i Klitajmestry – Ifigenię. Nieświadoma niczego dziewczyna przybyła na miejsce wraz z matką, mając nadzieję na zaręczyny z Achillesem. Gdy przebrano ją w wełniane wstęgi „niby zwierzę ofiarne” i postawiono przed wróżbitą, nie miała już wątpliwości co do swojego losu. Na szczęście, gdy Kalchas uniósł nóż, wtem z nieba zeszła bogini Artemida z łanią. Kazała ze zwierzęcia zrobić ofiarę i zabrała Ifigenię do swej świątyni, gdzie uczyniła z niej kapłankę.

Przed odpłynięciem Grecy stanęli na polanie, by pomodlić się przed postawionym tam ołtarzem. Nagle ich oczom ukazał się wąż, który wspiął się na stający przy ołtarzu jawor i pożarł istniejące wśród liści gniazdo z młodymi wróblami, po czym skamieniał. Z tego Kalchas wywnioskował, że nadchodząca wojna potrwa dziewięć lat i zakończy się zwycięstwem nad Troją.

Po przybyciu do Azji Odyseusz z Menelaosem udali się do Troi, gdzie żądali oddania Heleny. Gdy Trojanie się nie zgodzili, Grecy rozłożyli swój obóz na równinie przeciętej dwoma rzekami Simois i Skamander. Był to początek wojny. 
Dobrze wiedzieć
Wydarzenia poprzedzające wojnę trojańską były inspiracją Jana Kochanowskiego do napisania Odprawy posłów greckich

Na pomoc bogatemu i sędziwemu Priamowi przybyli azjatyccy królowie. Rankiem z miasta wychodziło trojańskie wojsko, naprzeciw niemu wychodzili rycerze z obozu Greków. Starcia trwały całe dnie, po czym wieczorem Grecy wracali do namiotów, a Trojanie za bramy miasta.

Pięta Achillesa


Najlepszym greckim żołnierzem był Achilles. Jego ciało było odporne na każde zranienie. W dzieciństwie matka kąpała go w Styksie - świętej rzece bogów. Jedynym wrażliwym miejscem na ciele Achillesa była jego pięta. To za nią trzymała go matka podczas kąpieli.

Po dziewięciu latach miasto nadal odpierało szturm. W dziesiątym roku w greckim obozie wybuchła zaraza. Śmierć zabierała po kilkanaście osób dziennie. Było to zemsta Apolla za porwanie córki jego kapłana przez Agamemnona. Gdy Achilles z radą wojskową zmusił Agamemnona do oddania dziewczyny, ten w odwecie odebrał wojownikowi jego niewolnicę. Rozzłoszczony Achilles ogłosił więc, że nie będzie walczył, dopóki Trojanie nie podejdą do jego namiotów.
Dobrze wiedzieć
Ostatni rok wojny trojańskiej szczegółowo opisał Homer w Illiadzie

Impas przerwał dopiero olbrzymi Hektor, który dotychczas unikał walki z Achillesem. Obywatel Troi wdarł się z wojskiem na wały, zmuszając zdziwionych Greków do ucieczki na okręty.

Tymczasem do walki włączył się Patrokles. Ubrany w zbroję Achillesa, ruszył na obrońców Troi. W wyniku starcia z Hektorem zginął. Gdy zwycięzca chciał porozrywać nagie ciało pokonanego, na okopach pojawił się Achilles. Wypłoszył Hektora i godnie uczcił śmierć przyjaciela.

Po pewnym czasie, z morza wyłoniła się matka Achillesa. Podarowała synowi nową zbroję. Żądny zemsty Achilles, ciął wroga na prawo i lewo. W końcu stanął twarzą w twarz z Hektorem. Po krótkiej pogoni Zeus położył na szali dwa losy na Olimpie – ten Hektora spadł do Hadesu. 

Furia Achillesa - C.A. Coypel
Furia Achillesa - C.A. Coypel


Po chwili Achilles śmiertelnie ugodził Hektora „tam, gdzie kość, łączy szyję i ramiona”. Zdarł zbroję żelazem, przekuł nogi, do ran włożył miedziane kolce, a ciało przywiązał powrozem do rydwanu. Trojanie z płaczem patrzyli, jak Hektor był wleczony za wozem zwycięzcy. Po wszystkim Achilles wrócił do obozu, a zwłoki pokonanego rzucił przy „marach Patroklesa”. 

Wkrótce król Priam przybył do obozu Greków z wozem pełnym srebra i złota. Padł przed zabójcą syna na kolana. Prosił o możliwość wykupienia ciała syna. Achilles zgodził się. Rozkazał umyć i namaścić ciało Hektora, po czym okryć je całunem i złożyć na wozie. Uroczystości pogrzebowe trwały dwanaście dni, po czym zwłoki Hektora spalono na stosie. 

Wkrótce potem zginął Achilles. Został trafiony w piętę strzałą Parysa. Jego kości pochowano w złotej urnie przed wielkim kurhanem usypanym przez żołnierzy. Zbroję przyznano Odyseuszowi. 

Śmierć poniósł również Parys, a Helenę wydano za jego brata Deifobosa. Niepocieszona takim obrotem spraw, pomogła Diomedesowi i Odyseuszowi zakraść się do świątyni Ateny i wykraść posąg palladom. Przyczyniła się tym samym do odebrania Troi boskiej przychylności – bez posągu byli bezbronni. 

Koń trojański


Gdy Trojanie usłyszeli złą nowinę o kradzieży, wiedzieli, że nadchodzi ich koniec. Niespodziewanie jednak Grecy zaczęli wycofywać się z pola walki. Za kurhanem Achillesa znajdował się ogromny, drewniany koń. Kapłan Laokoon zasugerował, że należy spalić podarunek. Trojanie, jednak nie posłuchali go i przeciągnęli konia pod mury miasta (jako ofiarę dla bogini Ateny). Na znak zwycięstwa Trojanie urządzili zabawę zaprawianą alkoholem. 

Po zapadnięciu Trojan w głęboki sen, z brzucha konia wyszło dwunastu najlepszych greckich żołnierzy na czele z Odyseuszem. Otworzywszy bramy miasta, zaprosili do środka przyjaciół pozostających na ukrytych za wysepką okrętach. W mieście rozpętała się rzeź. Grecy zabili prawie wszystkich Trojan z królem Priamem i mężem Heleny Deifobem włącznie. 

Grecy kilka dni po zburzeniu Troi zaczęli wracać do domów. Pod nieobecność Agamemnona jego żona, przekonana o śmierci ukochanego wyszła za Ajgistosa. Gdy król jednak powrócił małżonkowie zarąbali siekierami Agamemnona. Pomścił go jego syn Orestes, który dzięki pomocy siostry – Elektry – zabił Ajgistosa i matkę. Matkobójcę dręczyły jednak wyrzuty sumienia. Aby się ich pozbyć musiał zdobyć na Krymie cudowny posąg Artemidy. Strzegła go kapłanka Ifigenia, siostra Orestesa. Rodzeństwo wspólnie opuściło Krym.

Helena po śmierci Menelaosa została wygnana z Myken. Schroniła się na wyspie Rodos u przyjaciółki – Polikso. Ta jednak nienawidziła Helenę za śmierć swego męża pod Troją. Przebrała swe służące za Erynie i nasłała na Helenę. Kobiety spętały ją i powiesiły na drzewie.



Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij






  Dowiedz się więcej
1  Mit o Prometeuszu - streszczenie
2  Bogowie rzymscy
3  Mit rodu Labdakidów - streszczenie