klp.plNurt impresjonizmu, obecny najpierw w sztuce europejskiej, a później także amerykańskiej, zainicjowali paryscy studenci, uczęszczający do Atelier Gleyère oraz w Académie Suisse w drugiej połowie XIX wieku.
Cechy malarstwa impresjonistycznego, nazywanego dzieckiem epoki:
- Celem oddanie subiektywnych wrażeń artysty oraz przekazanie wrażeń chwili, jej ulotności;
- Odrzucenie prostej i przewidywalnej linii na rzecz plamy, rozmycia;
- Realizowanie takich tematów, jak przyroda, krajobrazy, portrety czy budowle (wszystko to na tle natury);
- Zainteresowanie barwą zmieniającą się wraz z oświetleniem;
- Skupienie się na ukazaniu wpływu światła na obraz barw i przedmiotów;
- Gra świateł i cienia;
- Zerwanie z pierwszeństwem tematów historycznych;
„Ojcem” impresjonizmu jest Claude Monet i jego obraz Impresja, wschód słońca. Artysta, nazywany malarzem światła, najczęściej operował jasnymi, pastelowymi barwami. Jak nikomu innemu udało mu się oddać ulotność chwili, uchwycić ją i zamknąć w obrazie.
Przykłady impresjonistycznych malarzy i ich dzieł:
- Władysław Podkowiński, Dzieci w ogrodzie z 1892 roku. Olej na płótnie przechowywany w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie;
- Jan Stanisławski, Ule na Ukrainie z 1895 roku. Olej na płótnie uzupełniający zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie;
- Leon Wyczółkowski, Kopanie buraków I z 1893 roku. Ten olej na płótnie jest w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie;
- Leon Wyczółkowski, Orka na Ukrainie z 1892 roku. Olej na płótnie przechowywany w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie;
- Jan Stanisławski, Bodiaki pod słońce z około 1895 roku, w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
Autor: