Motyw miłości w Zbrodni i karze

Miłość Soni i Rodiona jest uczuciem głębokim, choć naznaczonym trudnymi doświadczeniami. Sonia należy do wyjątkowo szlachetnych postaci, mimo że życie jej nie oszczędzało. Była córką pijaka, z przymusu pracowała jako prostytutka. Pełna jest jednak dobroci, pokory i empatii. Jej uczucie i przywiązanie do Raskolnikowa nie jest powierzchowne. Sonia wiedziała o zbrodni dokonanej przez Rodiona, a mimo to postanowiła mężczyzny nie potępiać.

Siłą napędową w ich związku zdaje się bezgraniczna wiara Soni w ludzi, w ich zdolność do nawrócenia, odkupienia win. Nie zraża się zdystansowaną postawą Raskolnikowa. Stałość uczuć i oddanie, jakimi otacza Raskolnikowa, sprawiają, że główny bohater zaczyna rewidować swój światopogląd. Przemiana duchowa możliwa była właśnie dzięki bezinteresownemu uczuciu Soni. Dziewczyna udaje się nawet razem z Rodionem na Syberię.

Miłość Soni – kobiety głęboko religijnej – realizuje wzór miłości chrześcijańskiej – postawy, która polega na czułym towarzyszeniu i wspieraniu. Jest to miłość budująca, respektująca granice wolności drugiej osoby.

Motyw miłości w Zbrodni i karze został zbudowany na zasadzie kontrastu. Obserwujemy czułą, wyrozumiałą i wylewną w gestach Sonię oraz chłodnego, zgorzkniałego Raskolnikowa. Nie jest to typowa romantyczna relacja. Ich uczucie buduje się długo, bo i sam bohater musi na nie się otworzyć. Sonia i Rodion wyznają sobie miłość dopiero w ostatniej części powieści.

Sonia, mimo że wie o zbrodni Rodiona, kocha go nad życie. Dzięki niej bohater przezywa odnowę duchową, czyta Biblię, przyznaje się do winy. Udaje się wraz ze skazanym na Syberię. Rodion uzmysławia sobie w więzieniu, że naprawdę ją kocha.

  Dowiedz się więcej