klp.plW efekcie Jagna zostaje upokorzona i odrzucona przez społeczność wiejską, w którą nie potrafiła wpisać się i naruszała obowiązujące w niej zasady.
Na najlepszej drodze do wyobcowania się ze społeczności Lipiec jest też Antek. Jego bunt przeciwko ojcu robi z niego nędzarza, który unika kontaktów z ludźmi. Dalszy rozwój wypadków powoduje, że Antek trafia do aresztu. Zostaje wprawdzie zwolniony za kaucją ale czeka go rozprawa sądowa i wyrok za zabójstwo borowego. Chce sprzedać wszystko i uciekać przed wyrokiem do Ameryki lecz żona nie zgadza się na to. W tej sytuacji to, co dzieje się w Lipcach przestaje go obchodzić. Może teraz liczyć tylko na Hankę, która zajmie się gospodarstwem pozostawionym przez ojca.
Motyw starości w „Chłopach” Reymonta
O starości mówi się często, że jest to „jesień życia”. Swoim sposobem istnienia odpowiada ona tej porze roku. W powieści Reymonta „Chłopi”, w której bohaterowie żyją zgodnie z rytmem natury, ich starzenie się przebiega zgodnie z ich własnym cyklem biologicznym.
Jeden z głównych bohaterów powieści, Maciej Boryna jest mężczyzną w starszym wieku ale silnym, sprawnym fizycznie i nie wyglądającym na swoje lata. Maciej boi się starości i nie chce o niej myśleć. Nie wypuszcza z rąk majątku i nie daje się zepchnąć dzieciom na margines / chodzi o odpis ziemi /. Ciągle myśli o pomnażaniu posiadanych gruntów oraz o umacnianiu swojej pozycji. Z tego powodu decyduje się na małżeństwo z młodą dziewczyną, biorąc jednocześnie pod uwagę majątek jej matki. Nie przewiduje w najbliższym czasie odsunięcia się na ubocze. Rzeczywiście, nie jest mu dane dożyć późnej starości – umiera na wiosnę z powodu rany odniesionej w walce o las.
Wstrząsającym obrazem starości jest postać starej Agaty. Agata dla rodziny stanowi jedynie obciążenie. Nie nadaje się już do pracy i nie ma już dla niej miejsca w chałupie. Jesienią, jak wędrowny ptak, opuszcza swoją rodzinną wieś. Idzie w dalsze strony na żebraczą tułaczkę. Do Lipiec wróci dopiero na wiosnę, by tutaj umrzeć. Przewidując swoją bliską śmierć, Agata odkłada użebrane pieniądze. W zamian za nie rodzina obiecała jej, że na tę ostatnią godzinę zabiorą ją do chaty, położą pod pierzyną i zawołają do niej księdza.
Nie lepszy jest też los Jagustynki, która na starość odpisała swoją ziemię dzieciom. Wypędzona z chałupy musi najmować się do różnych prac na wsi, dopóki starczy jej sił. Z czasem podzieli pewnie los Agaty.
Ojciec Hanki, stary Bylica żyje w biedzie przy boku drugiej córki, Weroniki. Jest zdziecinniałym staruszkiem, którego nikt poważnie nie traktuje i specjalnie o niego nie troszczy się. On też nie chce wiele od dzieci. Hanka stara się wspierać go ale on uważa, że jest to zbyteczne.
I wreszcie, Kuba Socha – stary ale pracowity parobek, z którego postrzał w nogę robi kalekę. Jego stan zdrowia nikogo nie interesuje - pozostawiony zostaje sam sobie. Kuba nie chce, by odwieziono go do szpitala, nie chce też wołać do siebie księdza, bo nie uchodzi przyjmować go w stajni. Sam próbuje zaradzić cierpieniu, obcinając zakażoną nogę. Umiera z wykrwawienia w czasie, gdy inni bawią się na weselu.
W swojej powieści Reymont pokazuje, że w naturalnym cyklu biologicznym starość jest zjawiskiem nieuchronnym ale surowe, proste obyczaje wiejskie nakazują, by starzy ludzie odsunęli się na ubocze i nie obciążali sobą innych.
Motyw miłości w „Chłopach”
Bywają różne rodzaje miłości. Jest miłość między kobietą i mężczyzną, jest miłość macierzyńska, jest miłość idealna czyli wydumana, jest miłość do ojczyzny, która w swojej pierwotnej postaci jest miłością do ziemi.
Reymont w powieści „Chłopi” przedstawia środowisko wiejskie, żyjące z dziada pradziada we wsi Lipce. Wspólną cechą tych ludzi jest przywiązanie do ziemi, na której żyją i która ich żywi. Jest w tym coś więcej, niż tylko konieczność zabiegania o materialne korzyści czy zwykłe przetrwanie. Najlepiej widać to po Macieju Borynie. W jego przypadku jest to prawdziwa miłość do ziemi.
Przykładem bezinteresownej miłości do całego świata jest Józka. Jest to dziewczyna pełna chęci do życia, ufna w stosunku do wszystkich i wszystkim życzliwa. Józka jest jednak jeszcze bardzo dziecinna.
Jej przeciwieństwem jest Jagna zapatrzona w siebie, poszukująca jakiejś idealnej miłości, która mogłaby ją porwać.
Hanka, żona Antka jest wzorem miłości macierzyńskiej, wierności małżeńskiej i troskliwości rodzinnej / troszczy się o własnego ojca ale też pielęgnuje chorego Macieja /.
Szymek i Nastka są kochającą się parą, która musi własnymi siłami zapewnić sobie warunki do wspólnego życia. Przeszkody nie zniechęcają ich do bycia ze sobą.
Tereska w czasie pobytu męża w wojsku nie dotrzymuje mu wierności. Powrót męża przeraża ją. Wbrew najgorszym przewidywaniom, spotyka się z jego strony z wyrozumiałością i wybaczeniem.
Najbardziej skomplikowana pod względem emocjonalnym jest postać Antka. Antek poddaje się swoim namiętnościom ale jego stosunek do kobiet jest pozbawiony głębokich uczuć. Znęca się psychicznie nad Hanką a losy Jagny są mu obojętne. Są w nim jednak uczucia rodzinne. Gwałtownie reaguje na pobicie ojca w czasie walki o las i przeżywa prawdziwą rozpacz, widząc w jakim stanie jest ojciec. Cieszy go też przyjście na świat trzeciego dziecka.
Motyw tańca w „Chłopach”
W powieści Władysława Reymonta „Chłopi” nie mogło zabraknąć tańca, który rozpowszechniony jest we wszystkich kulturach. Przy pomocy tańca ludzie od wieków wyrażali swoje stany emocjonalne. Bohaterowie Reymonta z upodobaniem tańczyli na hucznych uroczystościach, takich jak zaręczyny czy wesela. Odbywały się też tańce bez żadnej okazji w karczmie, w okresie, gdy nie było prac polowych.
Autor powieści opisując dynamikę i barwność tańca ludowego, tworzył słowami obrazy zbliżone do współczesnego mu malarstwa, którego najlepszym przykładem są obrazy Axentowicza poświęcone tematyce chłopskiej.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
Autor: 