klp.plb) Ludzie, odizolowani od normalnego świata, tracili poczucie własnej godności, a wyniszczające ich warunki życia, wyczerpująca praca, nieustanny strach przed śmiercią i nigdy nie zaspokojony głód degenerował ich psychikę.
c) Podstawowym warunkiem przetrwania było przystosowanie się do sytuacji. Więźniowie akceptowali bezlitosne prawa i dawali nieme przyzwolenie na okrucieństwa, jakich dopuszczali się względem innych „urkowie”.
d) Skazańcy starali się przeżyć za wszelką cenę, stawali się obojętni wobec śmierci współwięźniów, lecz panicznie bali się własnej. W obozie następował całkowity rozpad więzi międzyludzkich, a nadrzędnym elementem ich życia było zdobycie pożywienia.
e) Nadrzędnym uczuciem, które nieustannie towarzyszyło każdemu więźniowi, był strach: strach przed głodem, strach przed własną bezsilnością, strach przed utratą sił do pracy, strach przed współtowarzyszami niedoli, strach przed zapomnieniem przez bliskich i strach przed śmiercią.
e) Na szczególne uznanie zasługiwali ci, którzy pomimo tragicznych warunków życia i upodlenia podejmowali walkę o zachowanie resztek swego człowieczeństwa i ludzkiej godności. W większości przypadków jednak więźniowie w końcu poddawali się reżimowi, uznając swą wyimaginowaną przez system winę i zatracali poczucie moralności.
f) Obóz stawał się doskonałym systemem zniewolenia człowieka, który podlegał stopniowej degradacji i zezwięrzęceniu, skupiając się na zaspokajaniu wyłącznie potrzeb biologicznych.
Zakończenie
Zastanów się, jakie czynniki życia obozowego decydowały, że był to „nieludzki świat”. Dlaczego większość więźniów, po zakończeniu wyroku, nie potrafiła odnaleźć się w normalnej rzeczywistości?
strona: - 1 - - 2 -
Autor: