Narracja „Lwa, czarownicy i starej szafy”

Narrator jest trzecioosobowy i wszystkowiedzący. W pewnych partiach opisuje świat z perspektywy Łucji (gdy dziewczynka po raz pierwszy trafia do Narnii), inny razem Edmunda (gdy odłącza się od rodzeństwa i udaje do pałacu Białej Czarownicy).

Narrator charakteryzując postaci nie skupia się na długich i nudnych opisach ich charakterów. Widać to już w pierwszym rozdziale, kiedy czwórka głównych bohaterów rozmawia o ich pobycie w domu pana Kirke. Wyobrażając sobie góry i lasy mówią o zwierzętach, które tam występują. Piotr wymienia orły, jelenie i jastrzębie, Edmund lisy, Zuzanna króliki, zaś Łucja borsuki. Z pozoru to nieistotne spostrzeżenia, jednak w perspektywie dalszej części są ważne i trafnie oddają osobowość poszczególnych bohaterów. Piotr wymienia jastrzębie – silne i szlachetne ptaki, Łucja wspomina o borsukach, które są wierne i przyjazne, Edmund myśli o lisach, które są przebiegłe i niegodne zaufania, zaś Zuzanna wspomina o słodkich i delikatnych królikach. Narrator w dalszej części także charakteryzuje dzieci nie poprzez opisy, a poprzez ich działania.

  Dowiedz się więcej