Ideologia chrześcijańska w powieści „Lew, czarownica i stara szafa”

Wykładnię swych poglądów Lewis wkłada w usta profesora. Tłumaczy on dzieciom, że chociaż istnienie innego świata (albo Boga), wydaje się niezwykłe. Powinniśmy zaufać osobie nie na podstawie prawdopodobieństwa jej przekonania, ale na podstawie jej charakteru. Łucja jest dobrym i uczciwym człowiekiem, Edmund nie zawsze zachowywał się godnie. Pisarz stara się powiedzieć, by najpierw poznać czyjś charakter, a potem wierzyć mu lub nie. Edmund na słowo wierzy Czarownicy, która oferuje mu moc i luksus. Lewis wykorzystuje nauki Profesora do dalszego rozwoju powieści w chrześcijańską alegorię. Ludzie nie wierzą w twierdzenie Jezusa o istnieniu Boga, chociaż Jezus był dobrym, uczciwym człowiekiem.

Przykład z zaufaniem w stosunku do drozda pokazuje, że w życiu powinno się kierować intuicją, nie wszystko da się sprawdzić i czasem to instynkty, przeczucia decydują o wyborach. Nie powinniśmy jednak być jak głupcy i wierzyć każdemu, do kogo czujemy sympatię. Pan Bóbr na znak, że jest przyjacielem pokazuje chusteczkę – ten znak przekonuje je. Nie dowodzi swych zamiarów ponad wszelką wątpliwość, ale wzbudza zaufanie.

Aslan to alegoria Chrystusa, co potwierdzają kolejne rozdziały. Już na sam dźwięk jego imienia Łucja, Zuzanna i Piotr czują się błogo. Chociaż go nigdy nie spotkały, czują silne emocje. O sile i mocy Aslana świadczy moc jego imienia, a pośrednio o tym, że jego wpływy i potęga są niesamowite. Aslan jest nieśmiertelnym bogiem Narnii o niesamowitej energii i najwyższej dobroci. Jednak Lewis unika mówienia tego wprost – przedstawia Aslana jako wielkiego i dobrego króla, który zarazem jest wzniosły i odległy. Biblijna historia Jezusa sprawia, że Bóg wydaje się bardziej namacalny i mniej odległy. Jednak ta historia ma już dwa tysiące lat, dlatego Lewis przedstawia nam nowego boga w postaci lwa i nasyca go magicznymi właściwościami, dając tym samym nowe spojrzenie na magię. Aslan pojawia się w Narnii wraz z Bożym Narodzeniem, czyli momentem narodzin Chrystusa.
Jednak władza Aslana nie jest wszechpotężna. Istnieją większe siły i prawa, ustanowione przez Władcę-Zza-Morza. W jego wspomnieniu możemy dopatrywać się istnienia wszechmocnego Boga-Ojca. Nawet Chrystus-Syn mu podlega i musi stosować się do ustanowionych przez Niego odwiecznych praw. Aslan nie może przeciwstawić się Wielkim Czarom, zamiast tego podobnie jak Jezus oddaje swe życie za grzechy innych. W sporze Aslana i Czarownicy wiedźma symbolizuje postać Szatana.

strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 - 

  Dowiedz się więcej