Irena Jurgielewiczowa – biografia

Działalność pisarska Ireny Jurgielewiczowej została doceniona przez Prezesa Rady Ministrów, który przyznał jej nagrodę w 1958 roku. Rok później została uhonorowana nagrodą miasta stołecznego Warszawy. Znana była ze swej wrażliwości społecznej i chęci niesienia pomocy potrzebującym. Swoje honoraria wielokrotnie przekazywała organizacjom charytatywnym. Była fundatorką stypendium dla wychowanka Instytutu Niewidomych w Laskach. Jej biograficzno-wspomnieniowa książka: „Byłam, byliśmy” w 1998 roku została nominowana do Nagrody Literackiej Nike. W pamięci czytelników pozostała przede wszystkim jako autorka „Tego obcego” i kilku powieści o młodzieży i dla młodzieży. Choć sama nie miała dzieci i stroniła od ich towarzystwa, potrafiła patrzyć na świat ich oczami. Do najbardziej znanych utworów pisarki należą: „O chłopcu, który szukał domu” (1957), „Kajtek, warszawski szpak” (1958), „Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla” (1960). Szczególne miejsce w jej twórczości zajmują powieści psychologiczne: „Niespokojne godziny” (1964), „Wszystko inaczej” (1968), „Ważne i nieważne” (1971) oraz „Inna?” (1975). Na wniosek swych najmłodszych czytelników została uhonorowana Orderem Uśmiechu.

Irena Jurgielewiczowa była również autorką licznych esejów i prac z dziedziny pedagogiki oraz dydaktyki. Zmarła 4 sierpnia 2003 roku, w wieku stu lat.

strona:   - 1 -  - 2 - 

  Dowiedz się więcej