Działalność pisarska Ireny Jurgielewiczowej została doceniona przez Prezesa Rady Ministrów, który przyznał jej nagrodę w 1958 roku. Rok później została uhonorowana nagrodą miasta stołecznego Warszawy. Znana była ze swej wrażliwości społecznej i chęci niesienia pomocy potrzebującym. Swoje honoraria wielokrotnie przekazywała organizacjom charytatywnym. Była fundatorką stypendium dla wychowanka Instytutu Niewidomych w Laskach. Jej biograficzno-wspomnieniowa książka:
„Byłam, byliśmy” w 1998 roku została nominowana do Nagrody Literackiej Nike. W pamięci czytelników pozostała przede wszystkim jako autorka
„Tego obcego” i kilku powieści o młodzieży i dla młodzieży. Choć sama nie miała dzieci i stroniła od ich towarzystwa, potrafiła patrzyć na świat ich oczami. Do najbardziej znanych utworów pisarki należą:
„O chłopcu, który szukał domu” (1957),
„Kajtek, warszawski szpak” (1958),
„Jak jeden malarz chciał namalować szczęśliwego motyla” (1960). Szczególne miejsce w jej twórczości zajmują powieści psychologiczne:
„Niespokojne godziny” (1964),
„Wszystko inaczej” (1968),
„Ważne i nieważne” (1971) oraz
„Inna?” (1975). Na wniosek swych najmłodszych czytelników została
uhonorowana Orderem Uśmiechu.
Irena Jurgielewiczowa była również autorką licznych esejów i prac z dziedziny
pedagogiki oraz dydaktyki. Zmarła 4 sierpnia 2003 roku, w wieku stu lat.
strona:
- 1 - - 2 -