Narracja i język powieści „Ten obcy”

Powieść Ireny Jurgielewiczowej: „Ten obcy” utrzymana jest w konwencji powieści psychologicznej. Narrator, oprócz zrelacjonowania wydarzeń, skupia się na przedstawieniu życia wewnętrznego bohaterów, ich przeżyć, wyobrażeń i emocji. Akcja powieści jest stonowana, a jej główny wątek związany jest z pojawieniem się Zenka Wójcika na wyspie i pomocy, jakiej udzieliła mu czwórka dzieci. Za równorzędną bohaterkę można uznać Ulę Zalewską.

Wydarzenia uporządkowane są chronologicznie. Narrator jest wszechobecny i wszechwiedzący, nie należy do świata przedstawionego, lecz doskonale zna myśli i przeżycia swych bohaterów. Relacjonuje wydarzenia i jednocześnie przybliża życie wewnętrzne bohaterów. W toku narracji wykorzystana jest mowa zależna, mowa niezależna i mowa pozornie zależna.

Bohaterowie powieści przedstawieni są przede wszystkim w sposób pośredni – poprzez swoje działania i myśli. Charakterystyka bezpośrednia jest skromna i ograniczona do podania podstawowych informacji. Narrator sporadycznie przybliża wygląd bohaterów, nie mówi nic o ich wieku. Pełną wiedzę o bohaterach czytelnik uzyskuje sam – ich postępowanie zmusza go do właściwej oceny i wyciągnięcia odpowiednich wniosków.

Język powieści jest prosty, pozbawiony barwnych opisów miejsc i przyrody. Narrator ogranicza się do przedstawienia faktów i życia emocjonalnego bohaterów.

Utwór Ireny Jurgielewiczowej opowiada o młodzieży i skierowany jest przede wszystkim do młodzieży. Ukazuje świat widziany ich oczami i mówi o tak ważnych wartościach w życiu młodego człowieka, jak przyjaźń i rodzina.

  Dowiedz się więcej