Kiedy Kordian jest bliski realizacji celu, przemierzając drogę do sypialni cesarza, jego psychika zaczyna się buntować. Strach i Imaginacja – „Obie Władze” nie pozwalają mu dokonać nieetycznego uczynku – zbrodnia jawi się jako ohydny, haniebny akt. Przerażony spiskowiec mdleje u progu komnaty cara. Przegrywa wewnętrzna walkę. Obnaża ona tragizm tej postaci, ukazuje niemoc bohatera i konflikt wewnętrznych wartości.
Jego walka dowodzi beznadziejności ofiary tak, jak beznadziejne były próby określenia rzeczywistości. Kordian stworzy kolejny poetycki mit – mit, który zdoła obalić jedynie śmierć bohatera. Czy tak się stanie, czy oficer wyceluje w skazańca? – to pozostanie zagadką równą próbie zinterpretowania świata.
strona: - 1 - - 2 -